به‌کارگیری روش‌های تصفیه فیزیکی و زیستی برای حذف سموم کشاورزی دیازینون و مالاتیون در آب

Abstract

مطالعه حاضر با هدف حذف سموم ارگانوفسفره دیازینون و مالاتیون در مدت زمان کوتاه با استفاده از جاذب­ های معدنی رس و زغال فعال در سیستم تله ذره­ گیر، و جاذب جلبکی در سیستم تصفیه زیستی از پساب مصنوعی انجام گرفت. سیستم تصفیه فیزیکی، تله ذره­ گیر، شامل دو مخزن مجزای پیوسته بوده که حاوی مدیای پوشالی برای به دام انداختن مواد اضافی بود، و روزانه مقدار مشخصی رس مونت­موریلونیت و زغال فعال به آنها اضافه می­ گردید. سیستم تصفیه زیستی نیز به جلبک سیانوفیسه بر مدیای پوشالی مجهز گردید. سموم در دو غلظت متفاوت (10 و mg/L 1000 در تصفیه فیزیکی، و 6 و mg/L 600 در تصفیه زیستی) به سیستم ­های تصفیه اضافه شدند. دوره آزمایش 10 روز در نظر گرفته شده و نمونه ­برداری از آب به صورت روزانه برای تعیین غلظت سموم و pH انجام گرفت. نتایج نشان داد که سیستم تصفیه فیزیکی در کاهش غلظت سموم موفق عمل کرده و راندمان کاهش 64 و 48، و 68/7 و 41/3 به ترتیب برای غلظت­های 10 و mg/L 1000 دیازینون و مالاتیون ثبت گردید. طی مدت زمان 10 روز، سیستم تصفیه زیستی نیز باعث کاهش سطوح سموم شده و راندمان کاهش 68/3 و 71/6، و 40/5 و 67/8 درصد به ترتیب برای غلظت­ های 6 و mg/L 600 دیازینون و مالاتیون اندازه ­گیری شد. در هر دو سیستم تصفیه ­ای، همگام با حذف ماده آلاینده، مقدار pH به صورت تدریجی افزایش یافت. این نتایج نشان می­ دهند که سیستم تله ذره­گیر بستر مناسبی برای عملکرد جاذب­ ها فراهم نموده و منجر به حذف بخش زیادی از آلاینده شده است. همچنین، نتایج این مطالعه پشتیبان قابل اتکایی از نقش میکروجلبک ­ها در تصفیه آب ارائه دادند.