ارزیابی روند سطح کارایی اطلاعاتی بازار سرمایه ایران با توجه به واکنش سرمایه گذاران نسبت به اطلاعات مندرج در صورتهای مالی

Abstract

سرمایه گذاری یکی از عناصر اصلی رشد اقتصادی به حساب می آید و بازار سرمایه نقش<br />بسیار مهمی د ر تخصیص بهینه منابع و سرمایه های ملی ایفا م ی نماید . نقش اصلی بورس<br />اوراق بهادار، جذب منابع سرگردان در جامعه و هدایت آنها به سمت فعالیت های ارزش<br />آفرین است . اما این مهم منوط به وجود کارایی بازارهای سرمایه است . برای دستیابی به<br />اهداف اشاره شده، لازم است که باز ار سرمایه دارای کارایی های تخصیصی ، عملیاتی و<br />اطلاعاتی باشد . زمانی بازار از کارایی تخصیصی برخوردار است که بتواند به بهترین وجه<br />سرمایه های موجود را در طرح ها و یا شرکت هایی که در اقتصاد کشور دارای مزیت نسبی<br />هستند، قرار دهد . بازارهایی که کارایی عملیاتی بیشتری دارند، از سرعت، دقت و تسهیل<br />مبادلات بیشتری برخوردار هستند و هزینه انجام معاملات در پایین ترین سطح است . این نوع<br />کارایی، منجر به افزایش سرعت نقد شوندگی دارایی ها (اوراق بهادار ) خواهد شد . منظور از<br />کارایی اطلاعاتی این است که اطلاعات در اختیار همگان قرار می گیرد. در بازار کارا قیمت<br />سهام در بازار سرمایه با توجه به عرضه و تقاضا تعیین می شود و هیچ قاعده مشخصی وجود ندارد که بیان کننده رفتار قیمت سهام باشد . این تحقیق برای ارزیابی روند سطح کارایی<br />اطلاعاتی بازار سرمایه ایران با توجه به واکنش سرمایه گذاران نسبت به اطلاع ات مندرج در<br />صورتهای مالی انجام گرفته است . با توجه به اینکه در سالهای اخیر، اقدامات مختلفی در<br />محیط عملیاتی بورس اوراق بهادار تهران برای بهبود کارایی اطلاعاتی صورت گرفته است،<br />انتظار می رود که این اقدامات بتواند کارایی اطلاعاتی را در بازار سرمایه ایران بهبود بخشد .<br />برای آزمون این فرضیه، همبستگی تغییرات قیمت بعنوان شاخص عکس العمل سرمایه گذاران<br />به اطلاعات مندرج در صورتهای مالی اساسی شامل : سود هر سهم ، سود نقدی هر سهم،<br />ارزش شرکت ، بازده سرمایه گذاری و بازده حقوق صاحبان سهام، طی یک دوره شش ساله با<br />استفاده از داده های 102 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد آزمون قرار<br />گرفته است . نتایج نشان داده است که همبستگی بین متغیرهای مستقل با تغییرات ارزش سهام<br />در همه سال های مورد مطالعه معنی دار نبوده و همبستگی در بین متغیرها با گذشت زمان<br />بهبود نیافته است.