حافظه بلندمدت و سطح انتقال ها: کاربردی از آزمونGPH تعدیل شده در بورس اوراق بهادار تهران

Abstract

همواره یکی از دغدغه‌های پژوهشگران در بررسی سری زمانی اقتصاد- مالی وجود حافظه بلندمدت است و اینکه آیا حافظه بلندمدت مشاهده، تحت تاثیر ویژگی سطح انتقال ها، سری می‌باشد یا خیر؟ برای دوری از حافظه بلندمدت جعلی که ممکن است ناشی از سطح انتقال ها باشد روش های متفاوتی آزمون شده است که در مقاله حاضر به بررسی این امر با توجه به روش GPH تعدیل شده اسمیت (2005) در بازده و نوسان (شامل دو نگرش: 1) بازده فیلتر شده توسط GARCH و ARMA-GARCH و 2) استفاده از مربع بازده فیلتر شده توسط GARCH و مربع بازده ها) سری TEPIX، پرداخته می‌شود. نتایج بیانگر این است که حافظه بلندمدت در بازده سری TEPIX توسط GPH مورد قبول واقع می‌شود؛ اما آزمون روش GPH تعدیل شده (انتخاب پهنای باند دو روش GPH کلاسیک و GPH تعدیل شده بر اساس Plug-in و می‌باشد) به رد وجود حافظه بلندمدت می‌انجامد. همچنین، با بررسی داده های نوسان با استفاده از نگرش اول، وجود حافظه بلندمدت توسط آزمون GPH اثبات می‌شود؛ اما GPH تعدیل شده وجود پدیده ی مذکور را رد می‌کندکه در واقع بر تاثیر سطح انتقال ها بر وجود حافظه بلندمدت تاکید دارد. با بررسی نگرش دوم در مورد نحوه ی استنباط نوسان، وجود حافظه بلندمدت توسط هر دو آزمون اثبات می‌شود که این امر به دنبال خود قابلیت بازار را در پیش بینی ممکن می داند و شکل ضعیف کارایی در بورس اوراق بهادار تهران را نقض می‌کند.