کاربرد نظریة ترجیحی در تأمین مالی

Abstract

مدیران مالی در محیط رقابتی امروز، به دنبال افزایش ارزش شرکت بوده و در این راستا، ساختار سرمایه و تصمیمات تأمین مالی را مورد توجه قرار می­دهند. این پژوهش سعی دارد، توانایی نظریۀ ترجیحی را در توضیح الگوی ساختار سرمایه شرکت­ها در بازار سرمایه ایران، مورد آزمون قرار دهد. جامعه آماری پژوهش، شرکت­های تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است، که با استفاده از روش حذف سیستماتیک، 127 شرکت تولیدی طی دوره 1380 تا 1388 به عنوان نمونه، انتخاب گردید. برای جمع­آوری اطلاعات و داده­ها از روش کتابخانه­ای و برای آزمون فرضیه­های پژوهش، از داده­های پانلی متقارن و روش تجزیه و تحلیل پانلی استفاده شده است. نتایج حاصل نشان می­دهد که بین کسری مالی و خالص بدهی بلندمدتِ منتشر شده، همچنین، بین بدهی بلندمدتِ سررسید شده و بدهی بلندمدتِ منتشر شده، رابطۀ مثبت معناداری وجود دارد. بدین معنی که به نظر می­رسد شرکت­های ایرانی در الگوی ساختار سرمایه خود از نظریۀ ترجیحی پیروی می­کنند.