پوشش ریسک با استفاده از قراردادهای آتی سکه بهار آزادی مورد معامله در بورس کالای ایران: رهیافت ضریب جینی بسط یافته به میانگین(MEG)

Abstract

برای مدیریت ریسک ناشی از نوسان (MV) بهره گیری از نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل کننده واریانس<br />قیمت ها، روش متعارف استفاده از قراردادهای آتی است. با توجه به این که روش حداقل واریانس مبتنی بر<br />مجموعه ای از مفروضات غیر واقعی و محدود کننده است، استفاده از روش ضریب جینی بسط یافته به میانگین<br />به جای روش حداقل واریانس دارای مزایایی می باشد. همچنین با توجه به این که روش ضریب جینی (MEG)<br />بسط یافته به میانگین، صرفاً به ریسک فرد سرمایه گذار می پردازد و توجهی به بازدهی ندارد، روش متوسط<br />که هر دوی ریسک و بازدهی را مدنظر قرار می دهد نیز مورد (M-MEG) ضریب جینی بسط یافته به میانگین<br />برآورد قرار گرفته است. در این مطالعه نسبت بهینه پوشش ریسک با استفاده از روش های مذکور برای<br />قراردادهای آتی سکه بهار آزادی معامله شده از آذر 1387 تا اسفند 1390 در بورس کالای ایران، با یکدیگر<br />مقایسه شده اند. نتایج حاکی از آن است که نسبت بهینه پوشش ریسک حداقل واریانس، بزرگ تر از نسبت های<br />بهینه پوشش ریسک ضریب جینی بسط یافته به میانگین و متوسط ضریب جینی بسط یافته به میانگین است.<br />همچنین نسبت پوشش ریسک متوسط ضریب جینی بسط یافته به میانگین برای درجات پایین تر ریسک گریزی،<br />کوچک تر از نسبت بهینه پوشش ریسک ضریب جینی بسط یافته به میانگین است.