تبیین فرایند چهار گامی محاسبه ارزش در معرض خطر به عنوان معیاری برای اندازهگیری ریسک و پیادهسازی آن در یک مدل بهینه سازی سرمایهگذاری

Abstract

ارزش در معرض خطر، یک معیار مهم اندازهگیری ریسک در بازارهای مالی است که ریسک بازار را در یک<br />عدد بیان میکند. روشهایی برای محاسبهی این معیار ریسک، نظیر روش پارامتریک، شبیهسازی تاریخی و شبیه-<br />سازی مونت کارلو وجود دارند که در اکثر متون مربوط به ریاضی مالی و مهندسی مالی، بیان شدهاند. اما همهی<br />این روشها از یک روش محاسبهی چهارگامی پیروی میکنند، که به ندرت در این دسته از متون دیده میشود.<br />این در حالیست که در صورت بروز پیچیدگیهایی در مدلسازیهای مالی، استفاده از این روشهای محاسبه، به<br />اندازهی کافی کارا نیست، چرا که استفاده از این روشها، مستلزم در نظر گرفتن یک سری از فرضیات نظیر در<br />نظر گرفتن توزیعی خاص در مورد توزیع احتمال بازده داراییها و یا در نظر گرفتن رابطهای خطی بین عوامل<br />ریسک بازار و ارزش دارایی و یا مفروضاتی دیگر است. بنابراین در این پژوهش علاوه بر تشریح فرایند محاسبه<br />ارزش در معرض خطر، نحوهی پیادهسازی آن بر روی یک مدل بهینهسازی سرمایهگذاری، با در نظر گرفتن قیدی<br />بر روی ارزش در معرض خطر، بدون در نظر گرفتن فرضی خاص، بیان میشود.