تحلیل بنیادی سهام با رویکرد کارایی در مرزهای واقعی و تعیین اهمیت  شاخصها برای رسیدن به شرایط مطلوب

Abstract

تحلیل بنیادی سهام دو مرحله دارد. مرحله اول بررسی صورت های مالی شرکت مثل صورت سود وزیان، ترازنامه و<br />ارزیابی سودآتی است. در گام دوم ارتباط دادن سودآتی به ارزش بازار است. این مقاله با معیار قرار دادن همین مبحث و<br />استفاده از مرزکارایی واقعی به تحلیل بنیادی سهام برای پیبردن به وضعیت موجود و بررسی اهمیت شاخصها با روش-<br />های آماری برای پیبردن به فرایند رسیدن به وضعیت مطلوب میپردازد. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی – تحلیلی و<br />جامعه آماری تمامی شرکتهای بورس اوراق بهادار طی سالهای 1386 تا 1388 میباشد. در ابتدا از تحلیل خوشهای<br />شرکتهای همگون – 198 شرکت- انتخاب گردیدند. سپس با استفاده از 9 شاخص و روش تحلیل پوششی داده ها به<br />بررسی کارایی دو مرحله ای – رویکرد مدیریتی و ارزشگذاری- شرکتها پرداخته شد و بر اساس آن تحلیل بنیادی صورت<br />گرفت. در مجموع دو گام شرکتهای گروه سرمایه گذاری سایپا، خدمات انفورماتیک و توسعه صنایع بهشهر بهترین<br />عملکرد را داشتهاند که با توجه به منطق تحلیل بنیادی میتوان گفت شرکت توسعه صنایع بهشهر همافزایی بیشتری در آینده<br />خواهد داشت. در مرحله بعد برای هرگام از تحلیل بنیادی به بررسی میزان تاثیر شاخصها با استفاده از تحلیل تشخیصی<br />چندگانه پرداخته شد. در گام اول شاخص سایر داراییها بیشترین و دارایی ثابت کمترین و در گام دوم ارزش بازاری سهام<br />بیشترین و ارزش دفتری سهام کمترین تاثیر را بر کارایی یا عدم کارایی شرکتها داشته اند. اهمیت این شاخصها میتواند<br />مسیر رسیدن به کارایی بالا را درآینده نشان دهد. با توجه به شکاف شاخصها در اولویت بندی، میتوان گفت رویکرد<br />شرکتها در درآمدزایی و بازار محوری، مهمترین عامل موفقیت آنها در عملکرد مدیریتی و ارزشگذاری میباشد.