جایگاه کنایه در مثنوی مولانا
(ندگان)پدیدآور
گلچین, دکتر میترانوع مدرک
Textزبان مدرک
فارسیچکیده
کنایه از رایج ترین ابزارهای بلاغی است که در متون ادبی و هنری به خصوص در آثاری که دارای سبک تعلیمی هستند کاربرد فراوان دارد. در مقاله حاضر نگارنده کوشیده است که قلمرو و جایگاه کنایه را در مثنوی مولانا جلال الدین رومی مورد مطالعه قرار داده و نکات در خور توجه در این زمینه را بیان نماید.
این مقاله صورت اجمالی از یک طرح پژوهشی است، که شامل تمام کنایات دو دفتر مثنوی همراه با توضیح آنهاست.
کلید واژگان
ترکیبشرح
کنایه
معنی
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2005-11-221384-09-01




