خود‌‌انتقادی، جهت‌گیری مذهبی درونی، افسردگی و احساس تنهایی با میانجی‌گری خودخاموشی در دانشجویان درگیر رابطه‌‌ی رمانتیک: یک مدل تحلیل مسیر

Abstract

مقدمه: طراحی مدلی بر اساس ادبیات پژوهشی در افرادی که در رابطه‌ی رمانتیک دچار شکست عاطفی شده‌اند می‌تواند راه‌گشای مشکلات آن‌ها در زمینه‌های مختلف زندگی شود. این مطالعه با هدف بررسی رابطه‌ی خود‌‌انتقادی، جهت‌گیری مذهبی درونی، افسردگی و احساس تنهایی با میانجی‌گری خود‌‌خاموشی در دانشجویان درگیر رابطه‌ی رمانتیک دانشگاه شهید چمران در سال تحصیلی 92-1391 انجام گرفت. <br/>روش‌کار: در این مطالعه‌ی تحلیل مسیر، 272 دانشجو‌ی (88 مرد و 184 زن) درگیر رابطه‌ی رمانتیک این دانشگاه با روش نمونه‌گیر‌ی غیر احتمالی گلوله‌برفی برگزیده شدند و مقیاس‌های خود‌انتقادی، جهت‌گیری مذهبی درونی، افسردگی، احساس تنهایی و خود‌‌خاموشی را تکمیل کردند. داده‌های مدل فرضی از طریق تحلیل مسیر با استفاده از نرم‌افزار Amos و SPSS نسخه‌ی 21 مورد تحلیل قرار گرفت. <br/> یافته‌ها: ضرایب مسیر بین خود‌انتقادی با خود‌خاموشی (001/0><em>P</em>)، خود‌انتقادی با افسردگی (001/0><em>P</em>) و خودخاموشی با افسردگی (001/0><em>P</em>) به ‌صورت مثبت و معنی‌دار بودند. ضرایب مسیر بین جهت‌گیری مذهبی درونی با افسردگی (005/0><em>P</em>) به صورت منفی و مسیر غیر مستقیم خود‌‌انتقادی به افسردگی با واسطه‌ی خودخاموشی (050/0><em>P</em>) معنی‌دار بودند. <br/>نتیجه‌گیری: با وجود رابطه‌ی خطی و مستقیم بین خودانتقادی و افسردگی، خودخاموشی نقش مهمی بین این دو متغیر بر عهده دارد و باعث می‌شود عزت نفس و هویت فرد آسیب ببیند. هم‌چنین جهت‌گیری مذهبی درونی‌تر باعث می‌شود افراد افسردگی کمتری را تجربه ‌کنند.