اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری به شیوه‌ی گروهی بر سبک‌های اسنادی، افسردگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان

Abstract

<strong>مقدمه</strong><strong>:</strong> سرطان پستان، شایع‌ترین نوع سرطان در زنان است و این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان فعال‌سازی رفتاری به شیوه‌ی گروهی بر سبک‌های اسنادی، کیفیت زندگی و افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت. <br/><strong>روش‌کار:</strong> این کارآزمایی بالینی با استفاده از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه شاهد انجام شد. از بین تمام زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌کننده به بیمارستان امید مشهد در سال 1394، 30 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار داده شدند. گروه آزمون طی 8 هفته تحت درمان فعال‌سازی رفتاری قرار گرفتند در حالی‌که گروه شاهد در لیست انتظار برای دریافت درمان قرار داشتند. پرسش‌نامه‌های سبک‌های اسنادی پیترسون و سلیگمن (ASQ)، کیفیت زندگی (SF-36) و افسردگی بک- ویرایش دوم (BDI-II) در پیش‌آزمون و پس‌‌آزمون مورد استفاده قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندگانه در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 22 تحلیل شد. <br/><strong>یافته‌ها:</strong> نتایج نشان داد که درمان فعال‌سازی رفتاری به شیوه‌ی گروهی منجر به تغییر سبک‌های اسنادی (001/0><em>P</em>)، افزایش معنی‌دار کیفیت زندگی (001/0><em>P</em>) و کاهش افسردگی (001/0><em>P</em>) در مقایسه با گروه شاهد می‌شود. <br/><strong>نتیجه‌گیری:</strong> به نظر می‌رسد فعال‌سازی رفتاری به شیوه‌ی گروهی منجر به بهبود سبک‌های اسنادی، کیفیت زندگی و افسردگی زنان مبتلا به سرطان پستان می‌شود.