بررسی مقایسه ای سبک های والدگری و خودکارآمدی والدینی در مادران کودکان با و بدون نشانه های اضطرابی

Abstract

مقدمه: اختلالات اضطرابی از شایع‌ترین مشکلات در بین کودکان می‌باشد که می‌تواند به مشکلات کارکردی منجر شود. اکثر مطالعات نشانگر همپوشی بالای اختلالات اضطرابی کودک و خانواده وی بوده‌اند. هدف مطالعه‌ی حاضر، مقایسه‌ی بین سبک‌های والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران کودکان مضطرب و غیر مضطرب بوده است. روش ‌کار: در این تحقیق علی-مقایسه‌ای در سال 1392 110کودک (55 کودک مبتلا به اضطراب و 55 کودک غیر مبتلا به اضطراب) به همراه مادران‌شان شرکت کردند. کودکان مضطرب از طریق نمونه‌گیری در دسترس و کودکان غیر مضطرب بر اساس همتاسازی متغیرهای جمعیت‌شناختی با گروه مضطرب از مدارس ابتدایی شهر مشهد انتخاب شدند. مادران کودکان، پرسش‌نامه‌های سبک‌های والدگری، خودکارآمدی والدگری و اطلاعات جمعیت‌شناختی را تکمیل نمودند. مقایسه‌ی نتایج دو گروه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آمار توصیفی و آزمون تی مستقل انجام شد. یافته‌ ها: نتایج نشان داد که تعارض و سردرگمی مادران کودکان مضطرب به طور معنی‌داری بالاتر از تعارض و سردرگمی مادران گروه شاهد (001/0<em>P</em><) و پاسخ‌دهی، دسترسی و حساسیت مادران کودکان مضطرب به شکل معنی‌داری پایین‌تر از مادران کودکان گروه شاهد (001/0<em>P</em><) است. هم‌چنین مادران کودکان مضطرب سطوح پایین‌تر خودکارآمدی والدینی را در مقایسه با مادران کودکان غیر مضطرب نشان دادند (001/0<em>P</em><). نتیجه‌ گیری: نتایج این پژوهش نشانگر ارتباط اضطراب کودکان با برخی از عوامل والدگری مثل سبک‌های والدگری و خودکارآامدی والدگری بوده است. بنابر این شایسته است در ارزیابی و درمان کودکان مضطرب و هم‌چنین پیشگیری به برخی از عوامل والدینی توجه شود.