بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر بهزیستی روان‌شناختی و سلامت روانی سالمندان

Abstract

<strong>مقدمه</strong><strong>:</strong> شیوع بالای اضطراب وافسردگی در دوره سالمندی و کاهش بهزیستی روان­شناختی در این دوره از زندگی بسیار چشمگیر است. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر بهزیستی روان­شناختی و سلامت روانی سالمندان بود.<br /> <strong>روش­کار:</strong> جامعه آماری این پژوهش بالینی با طرح پیش­آزمون و پس آزمون با گروه شاهد را کلیه سالمندان شهرستان بابل تشکیل دادند. نمونه به تعداد 10 نفر به عنوان گروه آزمون و 10 نفر به عنوان گروه شاهد به شیوه تصادفی ساده انتخاب گردید. برای جمع­آوری اطلاعات از دو پرسش­نامه بهزیستی روان­شناختی ریف و سلامت روان گلدبرگ استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی (کوواریانس) استفاده گردید.<br /> <strong>یافته­ها:</strong> پس از انجام درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن، بهزیستی روان­شناختی سالمندان به شکل معنی­داری افزایش یافت. هم­چنین در تمامی مؤلفه­های این متغیر شامل عواطف مثبت، عواطف منفی، استرس-افسردگی، نوروز، اراده و سرزندگی نیز تفاوت­های پیش­آزمون و پس­آزمون معنی­دار بوده و سلامت روان سالمندان در گروه آزمون نیز به شکل معنی­داری افزایش داشته است (05/0<em>P</em><).<br /> <strong>نتیجه­گیری:</strong> نتایج نشان داد که درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن بر بهزیستی روان­شناختی، سلامت روان و مؤلفه­های سلامت روانی سالمندان موثر است.