بررسی رابطه‌ی فرامن و فراشناخت در بین دانشجویان دختر و پسر در دانشگاه فردوسی مشهد

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> فرامن و فراشناخت دو متغیر مهم در حوزه‌ی آسیب‌شناسی روانی هستند که مورد توجه محققان حوزه‌ی روان‌شناسی تحلیلی و روان‌شناسی شناختی هستند. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه‌ی بین فرامن و فراشناخت است که تاکنون به طور همزمان، کمتر مورد توجه محققین بوده‌اند.<br /><strong>روش‌کار:</strong> این پژوهش از نوع همبستگی است و در بین جامعه دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد در سال1395 انجام شد. نمونه این پژوهش 206 نفر از دانشجویان زن و مرد بود که به شیوه‌ی دردسترس مورد مطاله قرار گرفتند. ابزار اندازه‌گیری در این پژوهش دو پرسش‌نامه‌ی فراشناخت و فرامن است. برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و روش‌های آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون و تی برای دو گروه مستقل استفاده شده است. داده‌های این پژوهش با استفاده از SPSS نسخه‌ی 23تحلیل شده است.<br /><strong>یافته‌ها:</strong> بین فرامن و فراشناخت دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد رابطه‌ی منفی معنی‌داری وجود دارد (001/0≥<em>P</em>، 38/0=r). در عین حال بین وجدان و فراشناخت آنان رابطه مثبت معنی‌دار قوی وجود دارد (0001/0<em>P</em>≤، 65/0=r). بین وجدان زنان و مردان دانشجو تفاوت معنی‌داری وجود دارد (05/0≥<em>P</em>، 05/2=t). یعنی این که زنان گرچه از نظر فرامن فرقی با مردان ندارند اما از مردان باوجدان‌تر هستند.<br /><strong>نتیجه‌گیری:</strong> بر اساس نتایج، فرامن شدید همایند فراشناخت ضعیف و وجدان قوی همایند فراشناخت قوی است. به نظر می‌رسد فرامن به عنوان مانعی برای فراشناخت است در حالی که وجدان، تسهیل‌کننده‌ی فرایندهای فراشناختی ذهن است. اگر چه بین فراشناخت زنان و مردان تفاوتی یافت نشد اما به نظر می‌رسد زنان به دلیل ویژگی‌های عاطفی ذاتی زنانه از مردان باوجدان‌تر هستند.