رابطه‌ی آزار صوتی و فرسودگی شغلی در پرستاران شهر بهبهان

Abstract

<strong>مقدمه:</strong> در حال حاضر فرسودگی شغلی، یک مشکل شایع در تمام سیستم‌های بهداشتی است و به نظر می‌رسد عوامل فیزیکی مانند سر و صدا در این زمینه موثر باشند بر این اساس، مطالعه‌ی حاضر با هدف تعیین رابطه‌ی بین آزار صوتی و فرسودگی شغلی پرستاران شهر بهبهان در سال 1394 انجام شد. <br/><strong>روش‌کار:</strong> جامعه‌ی آماری این مطالعه‌ی تحلیلی-مقطعی، پرستاران شهر بهبهان در سال 1394 بودند و 151 پرستار به صورت تصادفی با روش طبقه‌بندی با تخصیص متناسب از 3 بیمارستان، وارد مطالعه شدند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات، پرسش‌نامه‌های فرسودگی شغلی مازلاک و آزار صوتی بودند و داده‌ها در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 16 با استفاده از آمار توصیفی، آزمون آنووا، تی مستقل و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل شدند. <br/><strong>یافته‌ها:</strong> تعداد 151 پرستار (8/25% مرد و 2/74% زن) با میانگین سنی 74/8±48/33 سال وارد مطالعه شدند. میانگین نمره‌ی حساسیت به صدا 98/22±7/63 و میانگین نمره‌ی آزاردهندگی صدا 68/22±52/56 بود. درصد بیشتری از پرستاران در زیرمقیاس زوال شخصیت (6/63%) و خستگی عاطفی (2/64%) در سطح فرسودگی پایین قرار داشتند اما در زیرمقیاس فقدان موفقیت فردی، درصد بیشتری از افراد (6/65%) در سطح فرسودگی بالا قرار داشتند. نتایج بررسی رابطه‌ی فرسودگی شغلی با آزاردهندگی و حساسیت به صدا نشان داد که زیرمقیاس خستگی عاطفی با آزاردهندگی (000/0=<em>P</em>) و با حساسیت به صدا (002/0=<em>P</em>) و هم‌چنین زیرمقیاس مسخ شخصیت با آزاردهندگی صدا (004/0=<em>P</em>) رابطه‌ی معنی‌دار مثبت دارند. <br/><strong>نتیجه‌گیری:</strong> بنا بر نتایج، با افزایش آزاردهندگی صدا، فرسودگی شغلی در ابعاد خستگی عاطفی و مسخ شخصیت افزایش می‌یابد لذا اتخاذ راهکارهایی جهت کاهش آلودگی صوتی در بیمارستان‌ها جهت پیشگیری از فرسودگی شغلی پرستاران، ضروری به نظر می‌رسد.