رابطه ی شیوه های فرزندپروری، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان دبیرستانی

Abstract

م <br/>مقدمه هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ی بین شیوه‌های فرزندپروری سهل‌گیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی به اعتیاد در دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر اهواز بود. <br/>روش‌ کار: نمونه‌ی این پژوهش همبستگی شامل 262 نفر از دانش‌آموزان دبیرستان‌های شهر اهواز می‌باشد که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار این پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ی <br/> شیوه‌های فرزندپروری بامریند، مقیاس دینداری آرین، هوش هیجانی شاته و مقیاس آمادگی به اعتیاد زرگر می‌باشد. داده‌ها با آمار توصیفی و تحلیل رگرسیون، تحلیل شدند. <br/>یافته‌ ها: نتایج نشان داد که بین شیوه‌های فرزندپروری سهل‌گیر، مستبد و قاطع، هوش هیجانی و دینداری با آمادگی فعال به اعتیاد و بین روش مستبد، دینداری و هوش هیجانی با آمادگی منفعل برای اعتیاد، ، رابطه‌ی معنی‌دار وجود دارد (001/0=<em>P</em>). هم‌چنین بین روش سهل‌گیر و قاطع با آمادگی منفعل برای اعتیاد، ارتباطی مشاهده نشد. تجزیه و تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که از بین متغیرهای پژوهش به ترتیب دینداری، روش سهل‌گیر، هوش هیجانی، روش مستبد و روش قاطع، پیش‌بینی‌کننده‌های معنی‌داری برای آمادگی فعال برای اعتیاد می‌باشند و حدود 39 درصد از واریانس آن را تبیین می‌کند. به علاوه، روش مستبد و دینداری، پیش‌بینی‌کننده‌ها‌ی معنی‌داری برای آمادگی منفعل برای اعتیاد می‌باشند و حدود 11 درصد از واریانس آن را تبیین می‌کند. <br/>نتیجه‌ گیری: به نظر می‌رسد کهشیوه‌ی فرزندپروری قاطع، دینداری و هوش هیجانی در کاهش آمادگی‌ به اعتیاد در دانش‌آموزان، موثر است.