بررسی اثربخشی بازی درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی بر علایم اختلال آسیب دیدگی تحولی در کودکان 3 تا 9 سال

Abstract

در پژوهش حاضر کارایی بازی‌درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی را در اختلال آسیب‌دیدگی تحولی مورد بررسی قرار داده‌ایم. روش‌کار: در این پژوهش نیمه‌آزمایشی با گروه شاهد در سال 1388، چهارده بیمار مراجعه‌کننده به درمانگاه روان‌پزشکی اطفال بیمارستان ابن‌سینا و دکتر شیخ مشهد که بر اساس معیارهای وندرکولک مبتلا به اختلال آسیب‌دیدگی تحولی تشخیص داده شده بودند، به طور تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. مادران کودکان، آزمون‌های یول جهت سنجش تنش کودکان و فرم کوتاه پرسش‌نامه‌ی تنش والدین را جهت بررسی تنش والدین پاسخ گفتند. جهت گروه آزمون 10 جلسه‌ی هفتگی 5/1 ساعته بازی‌درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی انجام گردید. در پایان جلسات، والدین هر دو گروه مجددا آزمون‌ها را تکمیل کردند. یافته‌ها با کمک آزمون‌های آماری مجذور خی و تی تفسیر شدند. یافته‌ها: تفاوتی بین دو گروه در متغیرهای جنس، سن و سطح تحصیلات کودکان و سن و سطح تحصیلات مادران وجود نداشت (05/0<<em>P</em>). تفاوت نمرات پرسش‌نامه‌ی یول، پرسش‌نامه‌ی تنش والدین و مقیاس پریشانی والد آن بین گروه آزمون با شاهد پس از مداخله معنی‌دار بود (به ترتیب 001/0><em>P</em>، 01/0=<em>P</em> و 01/0=<em>P</em>). تغییر<em><br clear="all" /> </em>معنی‌دار در نمره‌ی کلی پرسش‌نامه‌ی تنش والدین و مقیاس‌های پریشانی والد و اختلال عملکرد در ارتباط کودک‌والد در طی درمان در گروه آزمون دیده شد (05/0><em>P</em>) که در گروه شاهد تغییر معنی‌دار مشاهده نشد (05/0<<em>P</em>). نتیجه‌گیری: بازی‌درمانی تحولی مبتنی بر دلبستگی، تنش تجربه شده توسط کودکان و مادران ایشان را کاهش می‌دهد