خودتنظیمی به عنوان میانجی بین ابعاد والدینی غیرحمایتی و پرخاشگری نوجوانان:روش مدل یابی معادله ی ساختاری (SEM)

Abstract

امروزه پرخاشگری نوجوانان به یکی از مهم‌ترین مسایل اجتماعی تبدیل شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی بین ابعاد والدینی غیرحمایتی (طرد، تهدید و سهل‌گیری)، خودتنظیمی و پرخاشگری نوجوانان با استفاده از روش مدل‌یابی ساختاری است. <br/>روش‌کار: روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. به این منظور، 192 دانش‌آموز (96 دختر، 96 پسر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و پرسش‌نامه‌های فرزندپروری، خودتنظیمی و مقیاس رفتار اجتماعی را تکمیل کردند. برای ارزیابی مدل پیشنهادی از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری (SEM) و بر اساس نرم‌افزار Amos ویرایش 16 استفاده شد. <br/>یافته‌ ها: بین پرخاشگری دختران و پسران تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (05/0<em>P</em>>). هم‌چنین نتایج نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش قابل قبولی برخوردار است. دو بعد والدینی غیرحمایتی (طرد و سهل‌گیری) و خودتنظیمی به عنوان متغیرهای پیش‌بین معنی‌داری برای پرخاشگری نوجوانان محسوب می‌شود. خودتنظیمی نوجوان تا حدی اثرات ابعاد والدینی غیرحمایتی را بر پرخاشگری آنان میانجیگری می‌کند. <br/>نتیجه‌ گیری: نتایج حاصل نشان داد که همسو با مدل مفهومی، ابعاد والدینی غیرحمایتی به طور مستقیم و غیرمستقیم (خودتنظیمی) با پرخاشگری نوجوانان رابطه دارد. <br/>