بررسی هیدرولیز آنزیمی امعاء و احشاء ماهی سرگنده و استفاده از هیدرولیزات حاصل به عنوان منبع پپتون برای رشد لاکتوباسیلوس پلانتاروم

Abstract

با وجود میزان نسبتا بالای صید جهانی ماهی و به دنبال آن صنایع عمل آوری که منجر به تولید حجم بالایی از تولیدات جانبی گردیده است، تلاش بسیار کمی برای تولید پروتئین هیدرولیز شده از این مواد جانبی صورت گرفته و بدون هیچ توجه زیست محیطی، دور ریخته می شود. اگر این ترکیبات بیولوژیکی به نحو مطلوب مورد استفاده قرار گیرند، از یک طرف باعث کاهش آلودگی زیست محیطی ناشی از دور ریختن آنها شده و از سوی دیگر به لحاظ داشتن پروتئین های با ارزش، قابل بازیافت می باشند. در این پژوهش ابتدا تاثیر سه نوع آنزیم پاپائین، پپسین، تریپسین (با غلظت 5/1 درصد پروتئین سوبسترا) و زمان تاثیر گذاری آن ها (30 ، 60 و 90 دقیقه ) بر میزان هیدرولیز امعاء و احشاء ماهی سر گنده به منظور بازیافت پروتئین بررسی شد. سپس از پروتئین بازیافت شده به عنوان منبع پپتون در محیط کشت لاکتوباسیلوس پلانتاروم استفاده و میزان جذب نوری بعد از مدت زمان های صفر، 3، 6، 9، 12، 15، و 18 ساعت انکوباسیون، اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که آنزیم پاپائین در مدت زمان 90 دقیقه بیشترین راندمان را از نظر درجه هیدرولیز و در نتیجه تولید پروتئین داشت. همچنین مشخص شد که میزان رشد لاکتوباسیلوس پلانتاروم در پپتون مربوط به تیمارهای آنزیمی نسبت به محیط MRS به عنوان نمونه شاهد، بیشتر بوده است. نتایج این تحقیق نشان داد که پتانسیل خوبی برای تولید پروتئین هیدرولیز شده با ارزش غذایی بالا از مواد جانبی ماهی به منظور کاربردهای مختلف وجود دارد.