آثار غرقابی طولانی‏مدت خاک بر تبادلات گازی برگ و رشد نهال‏های صنوبر دلتوئیدس و دارتالاب

Abstract

در این پژوهش آثار غرقابی بر ویژگی‏های مورفولوژیکی و تبادلات گازی نهال‏های صنوبر دلتوئیدس کلن 51/77 و دارتالاب در یک دورة 450 روزه در منطقه‏ای با اقلیم خیلی مرطوب بررسی شد. نهال‏ها تحت شرایط غرقابی 3 سانتی‏متر و 15 سانتی‏متر بالای سطح خاک و تیمار شاهد (آبیاری بر اساس ظرفیت زراعی خاک) در یک آزمایش صحرایی بررسی شدند. در پایان دوره، زنده‏مانی و رویش ارتفاعی نهال‏های دارتالاب تحت تنش غرقابی تغییری نکرد (P<0.01)، اما در صنوبر در تیمار غرقابی عمقی کاهش یافت (P<0.01). تحت تأثیر غرقابی، رویش قطری در گونة دارتالاب افزایش و در صنوبر کاهش یافت. سطح برگ، تجمع زی توده، و تبادلات گازی (فتوسنتز، هدایت روزنه، و تعرق) برگ در هر دو گونه در شرایط غرقابی کاهش یافت. به‌طور کلی، اگرچه در شرایط غرقابی در هر دو گونه در اغلبِ پارامترهای مورفو ـ فیزیولوژی میزانی افت مشاهده می‏شود، به‌علت رضایت‌بخش‌بودن برخی دیگر از پارامترها همانند زنده‌مانی، رویش ارتفاعی، و زی تودة ساقه در دورة 450 روزه، می‏توان انتظار داشت که امکان رویش و ماندگاری هر دو گونه در شرایط غرقابی برای سال‏های آینده متصور باشد.