نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorرضاپور, مریمfa_IR
dc.contributor.authorبحرینی, سیدحسینfa_IR
dc.contributor.authorطبیبیان, منوچهرfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T04:29:16Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T04:29:16Z
dc.date.available1399-07-09T04:29:16Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T04:29:16Z
dc.date.issued2020-03-20en_US
dc.date.issued1399-01-01fa_IR
dc.date.submitted2017-11-29en_US
dc.date.submitted1396-09-08fa_IR
dc.identifier.citationرضاپور, مریم, بحرینی, سیدحسین, طبیبیان, منوچهر. (1399). ارزیابی رابطۀ کنش ارتباطی و پایداری شهری (مطالعۀ موردی: شهر تهران). پژوهشهای جغرافیای انسانی, 52(1), 89-109. doi: 10.22059/jhgr.2018.251259.1007637fa_IR
dc.identifier.issn2008-6296
dc.identifier.issn2423-7736
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2018.251259.1007637
dc.identifier.urihttps://jhgr.ut.ac.ir/article_66150.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/262457
dc.description.abstractبسط نظریةکنش ارتباطی دیدگاه‏‏های نوینی را در برنامه‏‏ریزی شهری پدید ‏آورده ‏است و تدوین شاخص‏‏های کنش ارتباطی با رویکرد شهرسازی می‏‏تواند مبنایی برای برنامه‏‏ریزان شهری باشد. باتوجه‌به ‏اینکه راه حصول پایداری توجه توأمان به بُعد اجتماعی درکنار ابعاد اقتصادی و محیطی و برقراری ارتباط متعادل میان آن‏‏هاست و با‏توجه‌به ‏اینکه پژوهشی با محتوای ارتباط بین کنش ارتباطی با پایداری شهری در کشور انجام‏ نگرفته ‏است، در این پژوهش سعی شده شاخص‏‏های کنش ارتباطی و برقراری ارتباط میان مؤلفه‏‏های کنش ارتباطی و پایداری شهری استخراج شود. در این راستا، فرضیات پژوهش تدوین ‏شد که بر وجود رابطه‏‏ای معنادار بین کنش ارتباطی و پایداری شهری در شهر تهران به‏‏عنوان نمونة موردی دلالت ‏دارد. این پژوهش از نوع توصیفی‏-‏ ‏تحلیلی است. چارچوب نظری این پژوهش براساس مطالعات اسنادی است. شناسایی شاخص‏‏های کنش ارتباطی در دو مرحلة کتابخانه‏‏ای و تحلیل کیفی با به‏کارگیری فن دلفی فازی انجام‏گرفته ‏است و بخش عملیاتی پژوهش با روش تحلیل کمی و براساس مطالعات میدانی انجام ‏شده ‏است و فرضیات تحقیق در نرم‏‏افزار SPSSبا به‏کارگیری داده‏‏های مربوط به 384 پرسش‏نامه آزمون ‏شده‏ است. طبق نتایج تحلیل کیفی، شاخص‏‏های کنش ارتباطی در چهار گروه اصلی شامل حضور در فضای شهری، عقلانیت ارتباطی، نگرش انتقادی، و سرمایة اجتماعی تدوین ‏شد و نتایج تحلیل کمی نشان ‏داد تغییرات کنش ارتباطی در پایداری شهری و همة ابعاد آن تأثیر مستقیم و بسیار زیادی دارد و تقویت کنش ارتباطی می‏‏تواند به افزایش پایداری در شهر تهران منجر شود. نتایج به‏‏دست‏‏آمده می‏‏تواند به‏‏عنوان چارچوبی مفهومی در طرح‏‏ها و برنامه‏‏های شهری به‏‏منظور ارزیابی و ارتقایکنش ارتباطی و به ‏دنبال آن پایداری شهری در‏ ‏اختیار پژوهشگران و برنامه‏‏ریزان شهری قرار ‏گیرد.fa_IR
dc.format.extent1095
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherUniversity of Tehranen_US
dc.relation.ispartofپژوهشهای جغرافیای انسانیfa_IR
dc.relation.ispartofHuman Geography Researchen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2018.251259.1007637
dc.subjectپایداری شهریfa_IR
dc.subjectتهرانfa_IR
dc.subjectجهان‏زیستfa_IR
dc.subjectعقلانیت ارتباطیfa_IR
dc.subjectکنش ارتباطیfa_IR
dc.subjectمعماری و شهرسازیfa_IR
dc.titleارزیابی رابطۀ کنش ارتباطی و پایداری شهری (مطالعۀ موردی: شهر تهران)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله علمی پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری شهرسازی، گروه شهرسازی، دانشکدة معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد (تمام)، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد (تمام)، دانشکدة معماری و شهرسازی، دانشگاه تهران، تهران، ایرانfa_IR
dc.citation.volume52
dc.citation.issue1
dc.citation.spage89
dc.citation.epage109


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد