ارزیابی ظرفیت مدیریتی سازمان‌های متولی مقاصد گردشگری ساحلی روستایی استان گیلان

Abstract

در دهه‌های اخیر، گردشگری ساحلی رشد چشمگیری داشته و مزایای اقتصادی فراوانی را برای جوامع میزبان به‌همراه آورده است. مدیریت سازمان‌های متولی گردشگری ساحلی نقش مهمی در فرایند به‌کارگیری مؤثر و کارآمد منابع انسانی و مادی در برنامه‌ریزی، سازمان‌دهی، بسیج منابع و امکانات، هدایت و کنترل به منظور دستیابی به اهداف سازمانی در فرایند توسعۀ مقاصد گردشگری ساحلی دارد. هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی ظرفیت مدیریتی سازمان‌های متولی مقاصد گردشگری ساحلی است. برای این منظور، از پرسشنامه‌ای در شش بعد طراحی و استفاده شد. تحلیل بهکمک آزمون t تک‌نمونه‌ای صورت گرفته است. حجم نمونۀ پژوهش نیز 22 نفر، شامل مدیران و کارشناسان سازمان‌های متولی مقاصد گردشگری ساحلی مورد مطالعه است. براساس نتایج، در میان ابعاد مدیریت سازمان، بالاترین میانگین به مدیریت مالی (06/1) و پایین‌ترین میانگین به مدیریت اجتماعی (1/0) اختصاص دارد. میانگین کل مدیریت نیز 53/0 است. بدین‌ترتیب، این سازمان‌ها مدیریت ضعیفی دارند که نتیجۀ آن توسعۀ پایین مقاصد ساحلی است.