بررسی تأثیر ایجاد پارکلت بر پیاده‌مداری شهروندان (مطالعۀ موردی: خیابان ولی‌عصر شهر تهران)

Abstract

پیاده‌روی قدیمی‌ترین و طبیعی‌ترین شکل حرکت در شهر است که انسان می‌تواند به­کمک آن با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کند و تعاملات اجتماعی را شکل دهد. نتیجۀ آن نیز نشاط و سرزندگی اجتماعی در شهرهاست؛ از این‌رو توجه به راهبردهایی برای ترویج این مقوله امری ضروری به­شمار می­آید. هدف پژوهش توصیفی-تحلیلی و پیمایشی حاضر، بررسی تأثیر راهبرد نوین پارکلت بر پیاده‌مداری شهروندان است؛ پارک­هایی با مقیاس کوچک که در امتداد لبۀ خیابان ساخته می‌شوند. داده­های مورد نظر با استفاده از ابزار پرسشنامۀ محقق­ساخته به­منظور کسب نظر شهروندان جمع­آوریو برای تحلیل آن­ها از نرم‌افزار آماری SPSS21 استفاده شد. جامعۀ آماری پژوهش شهروندانی هستند که به محدودۀ مورد مطالعه (خیابان ولی‌عصر) مراجعه کرده­اند. حجم نمونه نیز با توجه به مقادیر استاندارد تعریف‌شده براساس منابع مختلف 225 نفر است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد میان ساخت پارکلت و پیاده‌مداری شهروندان رابطه‌ای مستقیم وجود دارد. همچنین تأثیر گسترش ایجاد فضای عمومی در شهر، ترویج هم‌زیستی در خیابان، ایجاد مکانی برای نشستن و تقویت فرایندهای مشارکتی، بر ترویج پیاده‌مداری در خیابان ولی‌عصر (عج) مثبت و معنا‌دار هستند.