نقدی بر مدیریت زمین‌شهری کشورهای درحال‌توسعه (مطالعۀ موردی: ایران)

Abstract

در پژوهش توصیفی-تحلیلی حاضر، با استفاده از رهیافت نهادی به‌عنوان نظریۀ پژوهش، مدیریت زمین­شهری در ایران تحلیل می­شود. پس از بررسی مطالعات پیشین، مسائل پیش‌روی مدیریت مذکور طبقه‌بندی شد و با بهره‌گیری از روش دلفی، شاخص‌های استخراج‌شده با شرایط کشورهای درحال‌توسعه تطبیق داده شد. پس از این، عواملی که با شرایط کشورهای درحال‌توسعه انطباق نداشت حذف، و از عوامل باقی‌مانده بهره‌برداری شد. ارزیابی سیاست کنونی زمین­شهری با استفاده از پرسشنامۀ نهادهای متولی مدیریت زمین­شهری صورت گرفت و یافته‌ها با کمک روش SWOTتحلیل شدند. براساس یافته‌ها، ضروری است چشم‌انداز فرانهادی با مشارکت تمام سهامداران و به‌تبع آن سیاست‌های هماهنگ تدوین شود. همچنین هماهنگی عمودی (نهاد سطح ملی و نهاد ملی بالادستی) و افقی (یک نهاد با نهادهای هم‌سطح خود در سطح محلی) نهادها، به‌همراه تفویض اختیارات و مسئولیت مدیریت زمین­شهری به نهادهای سطح محلی که ظرفیت‌سازی نهادی لازم را دارند، راهکار برون‌رفت از شرایط کنونی است. بدین­ترتیب می‌توان به مدیریت پایدار زمین­شهری در کشورهای درحال‌توسعه دست یافت.