نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorحاتمی نژاد, حسینfa_IR
dc.contributor.authorپوراحمد, احمدfa_IR
dc.contributor.authorمنصوریان, حسینfa_IR
dc.contributor.authorرجایی, عباسfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T04:27:53Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T04:27:53Z
dc.date.available1399-07-09T04:27:53Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T04:27:53Z
dc.date.issued2013-12-22en_US
dc.date.issued1392-10-01fa_IR
dc.date.submitted2011-06-05en_US
dc.date.submitted1390-03-15fa_IR
dc.identifier.citationحاتمی نژاد, حسین, پوراحمد, احمد, منصوریان, حسین, رجایی, عباس. (1392). تحلیل مکانی شاخص‎های کیفیت زندگی در شهر تهران. پژوهشهای جغرافیای انسانی, 45(4), 29-56. doi: 10.22059/jhgr.2013.36135fa_IR
dc.identifier.issn2008-6296
dc.identifier.issn2423-7736
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2013.36135
dc.identifier.urihttps://jhgr.ut.ac.ir/article_36135.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/262018
dc.description.abstractاز حدود چهار دهه پیش، جامعه‎شناسان، سیاست‎مداران، اقتصاددانان و جغرافی‎دانان، دامنۀ وسیعی از روش‎های آماری را برای تحلیل و سنجش کیفیت زندگی افراد و گروه‎ها با هدف دست‎یابی به ابزار مفیدی برای تصمیم‎گیری‎های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی مورد استفاده قرار دادند. در این میان جغرافی‎دانان، افزون‎بر توسعۀ شاخص‎های کیفیت زندگی، درپی شناسایی و درک الگوبندی جغرافیایی شاخص‎های کیفیت زندگی در ارتباط با فرایندهایی هستند که باعث شکل‎گیری این الگوها شده‎اند. این نوشتار با تکیه بر رویکرد عینی در مطالعۀ کیفیت زندگی با استفاده از روش تحلیل مؤلفه‎های اصلی، به توسعۀ شاخص کیفیت زندگی در شهر تهران می‎پردازد. چهار مجموعۀ داده، شامل داده‎های سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1385، تصاویر ماهواره­ای ETM+، داده‎های آلودگی هوا و لایه‎های خدمات شهری برای استخراج شاخص‎های کیفیت زندگی، مورد استفاده قرار گرفت. مؤلفه‎های استخراج‎شده شامل وضعیت مسکن و مهارت، دسترسی به خدمات عمومی، کیفیت محیط و وضعیت بیکاری هستند. مؤلفه‎های به‎دست‎آمده و شاخص نهایی کیفیت زندگی، به‎منظور شناسایی و درک الگوهای جغرافیایی کیفیت زندگی در شهر تهران، مورد تحلیل مکانی قرار گرفته است. نتایج تحلیل اکتشافی داده‎های مکانی، بیانگر وجود خوشه‎بندی (خودهمبستگی مکانی مثبت) و ناهمگنی فضایی در توزیع شاخص کیفیت زندگی و مؤلفه‎های چهارگانۀ آن در سطح نواحی شهر تهران است. تحلیل اکتشافی داده‎های مکانی، برخی از نواحی که نیاز بیشتری به مداخلۀ عمومی مانند، تدارک برنامه‎های اجتماعی و زیرساخت‎های عمومی دارند، برجسته ساخته و می‎تواند سیاست‎گذاران را به‎منظور کاهش نابرابری­های درون شهری هدایت کند.fa_IR
dc.format.extent2831
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه تهرانfa_IR
dc.publisherUniversity of Tehranen_US
dc.relation.ispartofپژوهشهای جغرافیای انسانیfa_IR
dc.relation.ispartofHuman Geography Researchen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2013.36135
dc.subjectتحلیل اکتشافی داده‎های مکانیfa_IR
dc.subjectتحلیل مؤلفه‎های اصلیfa_IR
dc.subjectشهر تهرانfa_IR
dc.subjectکیفیت زندگیfa_IR
dc.subjectجغرافیا و برنامه ریزی شهریfa_IR
dc.titleتحلیل مکانی شاخص‎های کیفیت زندگی در شهر تهرانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله علمی پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار جغرافیا و برنامه‎ریزی شهری، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستاد جغرافیا و برنامه‎ریزی شهری، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه‎ریزی شهری، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکترای جغرافیا و برنامه‎ریزی شهری، دانشکدۀ جغرافیا، دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume45
dc.citation.issue4
dc.citation.spage29
dc.citation.epage56


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد