| dc.contributor.author | جمعه پور, محمود | fa_IR |
| dc.contributor.author | حاتمی نژاد, حسین | fa_IR |
| dc.contributor.author | شهانواز, سارا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-09T04:27:52Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-30T04:27:52Z | |
| dc.date.available | 1399-07-09T04:27:52Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-30T04:27:52Z | |
| dc.date.issued | 2013-09-23 | en_US |
| dc.date.issued | 1392-07-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2012-07-18 | en_US |
| dc.date.submitted | 1391-04-28 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | جمعه پور, محمود, حاتمی نژاد, حسین, شهانواز, سارا. (1392). بررسی وضعیّت توسعهی پایدار شهرستان رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک. پژوهشهای جغرافیای انسانی, 45(3), 191-208. doi: 10.22059/jhgr.2013.35252 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2008-6296 | |
| dc.identifier.issn | 2423-7736 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2013.35252 | |
| dc.identifier.uri | https://jhgr.ut.ac.ir/article_35252.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/262013 | |
| dc.description.abstract | شهرها پس از انقلاب صنعتی به سرعت توسعه یافتند و این رشد و توسعه پیامدهای بسیاری با<br />خود به همراه داشت. عمده ی آثار این پیامدها بر محیط زیست و کیفیت زندگی مردم این جوامع<br />وارد شده است. با بروز و تشدید این آثار، رهیافت توسعه ی پایدار از سوی سازمان ملل متّحد<br />مطرح شد و در دستور کار دولت ها و برنام هریزان قرار گرفت. یکی از عناصر اساسی توسع ه ی<br />پایدار این است که انسان ها در چارچوب ظرفیت زیستی طبیعت زندگی کنند . از آن زمان،<br />روش های مختلفی برای انداز هگیری توسعه ی پایدار جوامع ابداع شد . روش جای پای<br />اکولوژیک یکی از این روش ها است. امروزه از این روش، به عنوان شاخص سنجش پایداری در<br />دنیا استفاده م یشود. بر اساس این روش، توسعه ی یک منطقه زمانی "ناپایدار " قلمداد<br />می شود که میزان جای پای اکولوژیک از ظرفیت زیستی منطقه بالاتر باشد . روش جای پای<br />اکولوژیک تاکنون برای سنجش پایداری شهرهای بزرگ دنیا مانند لندن، سانتیاگو، لیورپول<br />مورد استفاده قرار گرفته است. در این پژوهش با استفاده از روش جای پای اکولوژیک ، به<br />بررسی پایداری شهرستان رشت پرداخته ایم. بر اساس محاسبات، جای پای اکولوژیک مصرف<br />0/ 1 هکتار ب هازای هر نفر برآورد شد. همچنین، ظرفیت زیستی 414 / در شهرستان رشت، 979<br />هکتار به ازای هر نفر محاسبه شد. با مقایسه ظرفیت زیستی و جای پای اکولوژیک می توانیم<br />مشاهده کنیم که شهرستان رشت از کسری اکولوژیک رنج می برد . همچنین تحلیل نتایج<br />به دست آمده نشان م یدهد که شهرستان رشت از دیدگاه اکولوژیک ناپایدار است. درنهایت ،<br />شاخص جای پای اکولوژیک محاسبه شده در رشت با مقدار این شاخص در ایران و آسیا و دنیا<br />مقایسه می شود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 430 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه تهران | fa_IR |
| dc.publisher | University of Tehran | en_US |
| dc.relation.ispartof | پژوهشهای جغرافیای انسانی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Human Geography Research | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22059/jhgr.2013.35252 | |
| dc.subject | توسع هی پایدار | fa_IR |
| dc.subject | جای پای اکولوژیک | fa_IR |
| dc.subject | ظرفیت زیستی | fa_IR |
| dc.subject | کسری اکولوژیک | fa_IR |
| dc.subject | شهرستان رشت | fa_IR |
| dc.subject | جغرافیا و برنامه ریزی منطقه ای، ناحیه ای | fa_IR |
| dc.title | بررسی وضعیّت توسعهی پایدار شهرستان رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله علمی پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشیار گروه برنامه ریزی اجتماعی، دانشکده ی علوم اجتماعی، دانشگاه علامه طباطبایی | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار گروه جغرافیا، دانشکد هی جغرافیا، دانشگاه تهران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشجوی کارشناسی ارشد برنامهریزی توسعه ی منطقهای، دانشگاه علامه طباطبایی | fa_IR |
| dc.citation.volume | 45 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 191 | |
| dc.citation.epage | 208 | |
