برنامه‌ریزی مسکن شهر میبد با رویکرد توسعهی پایدار
چکیده
مسکن یکی از اساسیترین نیازهای زندگی انسان‌هاست و بهعنوان کوچکترین عنصر تشکیلدهندهی سکونتگاه‌ها و بهوجود آورنده یکی از پدیده‌های جغرافیایی بهشمار می‌رود. لزوم توجّه به مسکن و برنامه‌ریزی آن در راستای توسعهی پایدار شهری در چهارچوب برنامهریزیهای ملّی، منطقه‌ای و شهری، بیش از پیش احساس می‌شود تا بهره‌گیری از دانش و تکنیک‌های برنامه‌ریزی، مشکلات شهروندان را برطرف کرده و درنتیجه، محیطی آرام و سرسبز، همراه با امنیّت و آسایش و رفاه برای آنان فراهم شود. بدین منظور، این مقاله، ضمن اشارهی کوتاهی به ادبیّات نظری و عملی مسکن و توسعهی پایدار با بررسی شاخص‌های کمّی و کیفی مسکن شهر میبد برای شناخت وضعیّت مسکن این شهر و بهکارگیری این شاخص‌ها و شاخص‌های برگزیده زیست ـ اجتماعی و ارزیابی وضعیّت پایداری در مجموعه مناطق مسکونی و محلّههای این شهر می‌پردازد. هدف این مقاله، بررسی توسعهی پایدار شهر میبد و برنامه‌ریزی مسکن آن است. پژوهش از نوع کاربردی ـ توسعه‌ای و روش پژوهش "توصیفی ـ تحلیلی" است. در این پژوهش از مدلهای کمّی و نرم‌افزارهای رایانه‌ای استفاده شده است. با توجّه به آمارهای موجود، بهویژه پژوهش میدانی، اقدام به بررسی و شناخت وضعیّت مسکن شهر میبد، به لحاظ شاخص‌های کمّی و کیفی در دوره‌های گذشته و حال شده است. نتایج این پژوهش، بیانگر پیشرفت بهنسبت مناسب شاخص‌های کمّی و کیفی در دههی 85-1375 است که با روند توسعهی پایدار در ارتباطی معنا‌دار بوده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که شاخص‌های تراکم در واحد مسکونی، در سال 1385 برابر 81/3 و در سال 1385 متوسّط اتاق 26/4 و متوسّط اتاق برای هر خانوار 19/4 و تراکم نفر در اتاق 89/0 و تراکم خانوار در اتاق 23/0 و درصد کمبود واحد مسکونی در این سال 5/1 بوده است.
کلید واژگان
توسعهی پایدار برنامه‌ریزی مسکن شاخص‌های کیفی
شاخص‌های کمی
شهر میبد.
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2011-03-211390-01-01
ناشر
دانشگاه تهرانUniversity of Tehran
سازمان پدید آورنده
استادیار دانشگاه پیام نورکارشناس ارشد جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، دانشگاه پیام نور
شاپا
2008-62962423-7736
