بررسی سلامت روانی سالمندان شهر تهران و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی آنها

Abstract

مقدمه: توجه به سرمایه اجتماعی و نقش آن در سلامت فردی و گروهی درسطوح مختلف، همواره مورد توجه صاحب‌نظران بوده است، از سویی مطالعات متعدد بیانگر آن است که با افزایش سن، اختلالات روانی افزایش می‌یابد لذا با توجه به افزایش سریع جمعیت سالمندان، پژوهش حاضر با هدف تعیین سلامت روانی سالمندان و ارتباط آن با سرمایه اجتماعی آنها در شهر تهران در سال 1390 انجام شده است. روش پژوهش: مطالعه حاضر به روش مقطعی بر روی سالمندان 60 سال و بالاتر ساکن شهر تهران انجام شد. تعداد 535 سالمند نمونه به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها دو پرسشنامه سلامت عمومی‌(GHQ-28) و پرسشنامه سرمایه اجتماعی36 سوالی بولن بود. از آمار توصیفی (درصد، میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون همبستگی اسیپرمن، کروسکال والیس و من‌ویتنی) برای تحلیل داده ها به کمک نرم‌افزار SPSS18استفاده شده است. یافته‌ها: میانگین نمره سرمایه اجتماعی در سالمندان مورد مطالعه 3/74 و میانگین نمره سلامت روان پاسخگویان 9/6 بود. تست‌های آماری بیانگر وجود همبستگی معناداری بین نمرات سرمایه اجتماعی و هفت مؤلفه آن با سلامت روانی سالمندان بود (4/0r_s=- و001/0p<). هم‌چنین بین متغیرهای جنسیت، محل تولد، روش تأمین مخارج زندگی، منطقه محل سکونت، گروه‌های سنی، ترتیبات زندگی، درک فرد از وضعیت مالی خود، تحصیلات و سلامت روانی سالمندان رابطه معناداری مشاهده شد. نتیجه‌گیری: نتایج نشان‌دهنده وجود رابطه دو طرفه میان سرمایه اجتماعی و سلامت روانی بود، بنابراین جهت افزایش سطح سلامت سالمندان بایستی به سرمایه اجتماعی بیش از پیش توجه گردد.