بررسی راه‌های مواصلاتی شیراز به اصفهان (از سده‌های نخستین اسلامی تا تشکیل حکومت صفوی ۲۳۲ تا 907 ق/۸۴۶ تا 1501 م)

Abstract

جستار حاضر می‌کوشد راه‌ها­ی مواصلاتیِ شیراز به اصفهان را از سده‌های نخستین اسلامی تا تشکیل حکومت صفوی بررسی کند. این نوشتار در پی پاسخ گویی به این پرسش است که راه‌های شیراز به اصفهان، در این بازه زمانی، از چه مسیر­هایی عبور می‌کرده و کارکرد و کارآمدی این جاده‌ها متاثراز چه عواملی بوده است؟ ارزیابی ما از موضوع، در یک بستر جغرافیای تاریخی، نشان می‌دهد که از سده‌های نخستین اسلامی، این دو شهر به واسطه سه جاده با یکدیگر پیوند می‌یافتند: راه غربی یعنی جاده سمیرم؛ راه شرقی یعنی جاده استخر؛ راه میانه یعنی جاده مایین و رون. با وجود رونق و برتری جاده شرقی در سده‌های میانه، خط سیر این سه راه بیانگر نوعی تداوم تا تشکیل حکومت صفوی است. عوامل بسیاری در میزان کارآیی و آمد و شد در این راه‌ها موثر بوده است که می‌توان آن‌ها را در دو سطح کلان و محلی بررسی کرد: در سطح کلان تمرکزگرایی سیاسی، وجود امنیت، سیاست‌های اقتصادی، تغییر پایتخت‌ها و... و در سطح محلی اقدامات اصلاحی و عمرانی حکومت‌های محلی، تلاش گروه‌های قومی و مذهبی برای کسب امتیاز سیاسی و.... .