روشهای کاهش ابعاد در مدلهای برنامهریزی پویای بهره برداری بهینه از سیستم چند مخزنی

Abstract

استفاده از مدل های ریاضی جایگاه ویژه ای را در تحلیل، مدیریت و بهره برداری از منابع آب به خود<br />اختصاص داده است. در بهره برداری از سیستمهای دارای مخزن، مدیران بهره بردار می توانند به کمک<br />این مدل ها سیاست های بهینه برداشت و ذخیر هسازی را در دوره های مختلف اتخاذ نموده و موجب<br />ارتقای این سیستمها گردند.<br />برنامه ریزی پویا یکی از روش های مطرح و کارآمد در زمینه مدل نمودن بهر هبرداری بهینه از<br />سیستم های چندمخزنی چندمنظوره منابع آب می باشد. مدل هایی که براساس این روش ارائه گردیده اند<br />در سیستم هایی با بیش از یک مخزن به دلیل بعددار شدن مسئله با دو مشکل اساسی حافظه و زمان<br />مورد نیاز در رایانه که محققین سیستم از آنها به بلای ابعادی تعبیر کرده اند، مواجه هستند،. از جمله<br />روش های ارائه شده برای شکست بعد در برنامهریزی پویا و کاهش حافظه و زمان مورد نیاز، روش<br />برنامه ریزی پویای دیفرانسیلی گسسته در مدلهای معین و روش برنامهریزی پویای استوکاستیک<br />مبتنی بر کریدور می باشد. در این مقاله توسعه و کاربرد این مدلها در یک سیستم شش مخزنی بر روی<br />رودخانه های کارون، بازفت و خرسان بررسی شده است. نتایج نشان میدهد که زمان و حافظه مورد<br />نیاز در این مدلها با جریا نهای قطعی و یا استوکاستیک به صورت چش مگیری کاهش مییابد. این بهبود<br />در ارزیابی کارایی سیستم و بررسی معیارهای مختلف نیز خود را نشان داده است.