صورتگری هنری در شعر خاقانی برگرفته از بلاغت قرآنی

Abstract

خاقانی این شاعر توانای فارسی زبان دردیوان خود با ذهن وقاد و نکته یاب در اقیانوس بلاغت اعجاز نشان قرآنی آثار شگرفی در روان خوانندگان پدید آورده و ایمانی استوار می آفریند. تصویری از پیام تربیت و تعلیم انسانها که باید در دل آدمی نقش بندد و پرستش خدای بی نیاز کند. آدمی با هفت اندام کسلان که مراد همان پیشانی و کف دو دست و دو زانو و نوک انگشتان پاها است در سجده واجب بر خاک تکیه می کند و به تقرب پیشگاه حق تعالی می پردازد. در این مقاله مؤلف با نگاهی به اشعار خاقانی به تسمیه اسماء آیات و سوره از راه مجاز جزء و کل بمثابه ابزاری برای برخورداری از نمایش اسماء با بهره گیری از مقوله بلاغی که امکان تجری پیدا کرده است، می پردازد.