شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی از دیدگاه تئوری نهادی

Abstract

شراکت راهبردی، مدل کارآمدی برای ارتقای توان رقابتی کسب‌وکارها، به‎ویژه در اقتصادهای در حال توسعه است. با این حال، محیط نهادی اقتصادهای در حال توسعه کمابیش از شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی جلوگیری می‌کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر مؤلفه‌های نهادی از وجوه قانونی، هنجاری و شناختی بر شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی در کشور است. برای دستیابی به این هدف، داده‌های لازم بر اساس منطق نمونه‌گیری تصادفی ساده، از نمونه‌ای به حجم 270 نفر از مدیران، معاونان و مشاوران ارشد شرکت‌های پیمانکاری ساخت و تجهیزات صنعتی گردآوری شدند‌ و نقش سه مؤلفۀ رویه‌های حقوقی، نظام آموزشی و اعتماد در شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی پیرامون اجرای پروژه‌های صنعتی به روش تحلیل رگرسیون ارزیابی شده است. یافته‌های این پژوهش، تصویری از وضعیت نهادی مؤثر بر شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی را ترسیم کرده و نشان می‌دهد رویه‌های حقوقی و نظام آموزشی، ارتباط معناداری با شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی میان شرکت‌های پیمانکاری دارند. علاوه‎بر آن، هر چه میزان عدم اطمینان تکنولوژیک پروژه‌ها افزایش یابد، مؤلفۀ اعتماد نقش تأثیرگذارتری در شکل‌گیری شراکت‌های راهبردی خواهد داشت.