بررسی تنوع ژنتیکی با استفاده از نشانگرهای پروتئینی در گیلاس(P.avium L.)

Abstract

تنوع ژنتیکی گیلاس (P. avium L.) با استفاده از نشانگرهای مولکولی روی مهمترین ارقام محلی وخارجی مورد مطالعه قرار گرفت . بدین منظور ابتدا بافرهای مختلف استخراج پروتئین در شش اندام شامل بذر، برگ، پوست ساقه، دانه گرده، مادگی و جوانه گل گیلاس رقم سیاه مشهد مورد بررسی قرار گرفت . نتایج این مرحله از آزمایش نشان داد که استفاده از بازدارنده فعالیت فنلها مانند پلی وینیل پلی پیرولیدین (PVPP) به تنهایی قادر به جلوگیری از فعالیت آنها که منجر به ظهور نوارهای پروتئینی در سطح ژل شود ، نخواهد بود. همچنین بافتها و اندامهای مورد مطالعه نیز دارای فعالیت متفاوت پروتئینی و فنلی بودند . بطور کلی از شش بافت یا اندام مورد بررسی در این پژوهش پوست ساقه ، برگ و دانه گرده دارای فعالیت کمی و کیفی مناسبتری پس از انجام الکتروفورز در سطح ژل پلی اکریل آمید بودند . نهایتاً پوست شاخه بدلیل امکان دست یابی به آن در تمام فصول و سهولت برداشت از گیاهان خزانه ای مورد انتخاب نهایی قرار گرفت . نتایج حاصل از بررسیهای آماری به روش دایس(Dice) و مقایسه آن با نتایج حاصل از صفات مرفولوژیکی نیز مشخص نمود ارقامی مانند مشهد و سیاه مشهد علیرغم داشتن نامهای تقریباً مشابه ومیوه های همرنگ در فاصله تقریباً دوری از یکدیگر قرار دارند.