بررسی ژنوتیپ های مختلف چغندرقند از نظر تحمل به خشکی

Abstract

کاشت ارقامی که کاهش عملکرد کمتری در شرایط آب داشته باشند یکی از اهداف بهنژادی چغندرقند است. به منظور بررسی ژنوتیپ هائی که در شرایط تنش رطوبتی کم ومحدود خاک نسبت به ژنوتیپ هائی که در شرایط مناسب رطوبت خاک قرار گرفتند حداکثر استفاده از رطوبت موجود رابعمل آورده و از عملکرد مناسب برخوردار باشند. تعداد 145 ژنوتیپ چغندرقند از موسسه تحقیقات اصلاح وتهیه بذر چغندرقند در طی دو سال و پنج آزمایش موردبررسی قرار گرفت. آزمایشها در مزرعه تحقیقاتی موسسه فوق واقع درکمال آباد کرج طی سالهای 1370 و 1371 انجام شد. نتایج این بررسی نشان دادکه کمبود آب مانع افزایش عملکردریشه در شرایط این آزمایش می شود. و ارقام عکس العمل مختلفی در این مورد از خود نشان دادند مقایسه نتایج آزمایشها نشان داد که تنش خشکی باعث افزایش عیار قند‘ مقدار پتاسیم ‘ ازت و قلیائیت ریشه می شود. تنش کمبود آب مانع افزایش میزان شکر استحصالی شده و افزایش عیار قند به میزان 2الی 3 درصد نمی تواند کمبود عملکرد ناشی از تنش خشکی را جبران نماید. براساس فرمول فیشر ومور (7) شاخص حساسیت به خشکی برآورد شد ومجموع آزمایشهای دو سال نشان داد که رقم PP22 و ژنوتیپ های 16459 و 1406 تحمل به خشکی بالایی دارند.