ارزیابی ژرم پلاسم جوهای بومی مناطق شمال کشور نسبت به بیماری سفیدک سطحی

Abstract

به منظور ارزیابی منابع مقاومت به سفیدک سطحی در جوهای بومی مناطق شمال کشور(آذربایجان ‘ خراسان‘ مازندران و زنجان) تعداد 411 نمونه از 42 شهر از استانهای مذکور در آزمایش ساده ای شامل 5 بلوک 100 تایی در گرگان و کرج کشت شدند. بر آورد آلودگی به روش ساری و پریسکات انجام شد. علاوه بر ارزیابی مقاومت به سفیدک ‘ عملکرددانه‘ رنگ قاعده ساقه ‘ رنگ آریکل ‘ تعداد ردیف در خوشه ‘ رنگ گلوم‘ رنگ ریشک ‘ طول خوشه ‘ نوع خوشه‘ عادت رشدو... اندازه گیری شد. محاسبات آماری شامل پارامترهای آماری جامعه وهمبستگی دوبدو و صفات انجام گرفت. نتایج نشان داد که توده های بومی جو مناطق شمال کشور از نظر صفت مقاومت به سفیدک بسیار متنوع میباشد.(دامنه تغییرات 9-2) . بیشترین فراوانی از نوع تیپ یا درجه آلودگی 7 وکمترین آن مربوط به تیپ یا درجه آلودگی 2 می باشد. ژنوتیپ های مقاوم‘ نیمه مقاوم ونیمه حساس از همه مناطق بدست آمد. اما عمدتا از سه منطقه اول بود. افزایش درجه حساسیت به بیماری سفیدک حساس تر از ژنوتیپ های پابلند بودند. (***494/0 -=r) ‘ بعلاوه توده های بومی پاکوتاه نسبت به بیماری سفیدک حساس تر از ژنوتیپ ها ی پابلند بودند. (***33/0 -=r)‘ محاسبات رگرسیون نشان داد که مقاومت به سفیدک سهم بسزایی درافزایش عملکرد دانه دارد. این صفت به تنهایی باعث 24 درصد تغییرات عملکرد دانه شد.