ارزیابی و تعیین ساختار بهینه منابع و شاخص‌های عملکرد مالی بانک‌ها با استفاده از رویکرد ناپارامتریک (مطالعه موردی: بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران)

Abstract

بنگاه‌های مالی و پولی و به ویژه بانکهای تجاری به جهت تأثیرگذاری مستقیم و عمده بر روی توسعه اقتصادی و اجتماعی کشورها دارای اهمیت زیادی میباشد. از طرفی وجود مدلی به منظور ارائه بازخورد در راستای بهبود عملکرد شعب مختلف سازمان ها و دستیابی به ابزاری جهت برآوردن این نیاز مدیران، بسیار ضروری و منطقی به نظر می رسد. در راستای ضرورت فوق، این پژوهش در نظر دارد سعی و تلاشی در به کارگیری مدلی مناسب جهت ارزیابی عملکرد بانکهایپذیرفته شده در بورس داشته باشد تا بتواند علاوه بر شناسایی بانک های کارا و ناکارا در بورس، استراتژی های مناسب را جهت بهبود عملکرد بانک های ناکارای بورس و تقویت هرچه بیش تر بانک های کارا تدوین نماید. در این پژوهش که تجربه ای از به کارگیری مدل تلفیقی فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی و تحلیل پوششی داده ها در ارزیابی عملکرد بانک های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد، سعی شده است در ابتدای امر شاخص­های ورودی و خروجی نهایی برای ارزیابی کارایی نسبی بانکهای پذیرفته شده در بورس، با استفاده از تکنیک فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی شناسایی و سپس در مرحله بعد با جمع آوری اطلاعات مربوطه، کارایی این واحدها با استفاده از یکی از تکنیک­های ناپارامتریک ارزیابی تحت عنوان تحلیل پوششی داده ها، اندازه گیری شود. ضمن اینکه در کنار این موارد به تحلیل حساسیت هر یک از ورودی و خروجی ها و همچنین رتبه بندی کامل واحدهای بانکی با استفاده از روش ارزیابی کارایی متقاطع پرداخته می­شود.