زمانبندی دو معیاره برای حداقل سازی زمان دیرکرد کل و واریانس زمان انتظار بر روی یک ماشین با استفاده از الگوریتم ژنتیک

Abstract

مسائ عملی زمانبندی معمولاً تصمیمگیرنده را وادار به در نیر گرفتن تعداد زیادی از معیارها قب از اتخار<br />تصمیم می نمایند. این تحیید یک مسئله زمانبندی تک ماشین را مورد بررسی قرار می دهد که هدف در آن<br />حداق کردن ترکیبی از دو معیار دیرکرد ک و واریانا زمان انتیار می باشد به حوری که زمان بیکاری در<br />ماشین مجاز نیست. حداق کردن دیرکرد ک همیشه به عنوان یک معیار عملکرد مهم در سیستم های عملی،<br />که می توان با استفاده از آن از تحمی هزینههای جریمه دیرکرد اجتناب نمود، مطرح می باشد و واریانا زمان<br />انتیار نیز یک معیار مهم در پیادهسازی کیفیت هدمات ) QoS ( در بسیاری از سیستم ها می باشد. هر کدام از<br />این دو معیار از نوع NP-hard می باشند و بنابراین ترکیب هطی آن ها نیز NP-hard هواهد بود. برای این<br />مسئله الگوریتمی ژنتیک حراحی شده که از ساهتار معمول آن استفاده می کند. دو نوع جمعیت هیوریستیک و<br />تصادفی برای جمعیت اولیه و دو نوع تابع برازش در الگوریتم به کار رفته است. کارایی الگوریتم ژنتیک ارائه<br />شده به وسیله تست روی تعداد زیادی از مسائ نشان داده می شود