ارائه یک مدل ترکیبی از تحلیل پوششی داده ها و برنامه ریزی آرمانی برای بهبود سنجش کارایی واحدهای تصمیم گیری(مطالعه موردی: شعب بانک)

Abstract

تحلیل پوششی داده ها یکی از روشهای پرکاربرد در زمینه ارزیابی و محک زنی کارایی نسبی مجموعه ای از واحدهای تصمیم گیری همگن با ورودی ها و خروجی های مشابه می باشد. در این روش برای افزایش قدرت تمایز بین واحد های کارا و ناکارا بایستی تعداد واحدهای مورد ارزیابی مناسب با تعداد متغیرهای ورودی و خروجی باشد. رعایت نکردن این اصل باعث می شود که در ارزیابی نهایی تعداد زیادی از واحدها کارا و در مدل های پایه تحلیل پوششی داده ها تفکیک مناسب واحدها به درستی انجام نشود. در این پژوهش اساس مدل سازی تکنیک تحلیل پوششی داده ها تشکیل داده ولی به منظور افزایش دقت در ارزیابی عملکرد واحدهای تصمیم گیری و شناسایی دقیق واحدهای کارا و ناکارا از یک مدل که از ترکیب تکنیک تحلیل پوششی داده ها و برنامه ریزی آرمانی طراحی و ساخته شده است استفاده و عملکرد واحدها از منظر این مدل سنجیده شده است. واحدهای مورد ارزیابی این پژوهش مربوط به شعب یکی از بانک ها می باشد که نتایج حاصل از آن توانایی - بالاتر مدل ترکیبی را در تفکیک واحد های بانکی نسبت به مدل های پایه ای نشان می دهد.