معنویت و رهبری

Abstract

هدف این تحقیق بررسی ارتباط بین سبک رهبری معنوی با رفتار واقعی رهبران دارای این سبک در سطح سازمان است. نمونه ای 60 نفری از مدیران و یک نمونه 140 نفری از کارمندان شرکت های ایرانی خودرو، سایپا و پارس خودرو در ایران انتخاب شده و با استفاده از مقیاس ارزیابی معنویت و ارزیابی رهبری معنوی، رفتار رهبران معنوی در طی دوره آذر ماه 1386 تا اسفند ماه همان سال مورد بررسی قرار گرفته است. معنویت گرایی رهبران با استفاده از دو بعد روشنگری و ارتباطی مورد بررسی قرار گرفته است: بعد روشنگری که برای معنوی بودن هر فردی ضروری است و به عنوا ارتباط با ماورا در قالب دعا و توسل در نظر گرفته شده و بعد ارتباطی که منحصر به معنویت نیست و از فلسفه اخلاقی ناشی می شود و به عنوان فضایلی از قبیل تواضع، امانتداری و خدمت به دیگران تعریف می شود. تجزیه و تحلیل آماری داده ها نشان می دهد که بین میزان معنویت رهبری و خود ارزیابی مدیران از رفتار خادمانه رهبری ارتباط ضعیفی برقرار است. بررسی ارتباط بین خود ادراکی مدیران از رفتار خادمانه رهبری و ارزیابی کارکنان از رفتار خادمانه رهبری نیز نشان می دهد که نمره میانگین خود ادراکی مدیران از نمره میانگین ارزیابی کارکنان بالاتر است که از جمله دلایل آن می توان به تفاوت در تحصیلات، آموزش، سابقه خدمت، آشنایی با اصول خادمیت رهبری و تفاوت در مسئولیت های کاری این دو گروه اشاره کرد.