مدل‌سازی معادله ساختاری اثربخشی تدریس معلمان ریاضی دوره متوسطه شرق استان مازندران در سال تحصیلی 95 -1394

Abstract

هدف از انجام این پژوهش مدل­سازی اثربخشی تدریس معلمان ریاضی دوره متوسطه شرق استان مازندران در سال تحصیلی 95 -1394 بود. روش پژوهش در این مطالعه توصیفی از نوع زمینه‌یابی انتخاب شد. جامعه آماری به تعداد 214 نفر بوده که براساس نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای با استفاده از جدول کرجسی-مورگان تعداد 134 نفر از معلمان ریاضی(زن و مرد) به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای اطمینان از روایی، پرسشنامه توسط اساتید راهنما و مشاور و چند نفر از صاحب­نظران مورد بررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده­ها، پرسشنامه محقق ساخته (با آلفای کرونباخ 929/0) بود که در شش بخش شامل مهارت‌های فرایند ‌تدریس، مدیریت‌کلاس، آموزش ‌‌ضمن خدمت، مهارت­های حل مسئله، وسایل‌آموزشی وطرح‌ریزی آموزشی با مجموع 44 سؤال بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی و از نرم­افزارهایSPSS و لیزرل استفاده شد. نتایج پژوهش نشان‌ داد که ‌رابطه معناداری بین مهارت‌های فرایند ‌تدریس، مدیریت‌کلاس، آموزش ‌‌ضمن خدمت، روش حل مسئله، وسایل‌آموزشی و طرح‌ریزی ‌آموزشی و اثربخشی تدریس معلمان وجود دارد. معادله ساختاری بیانگر آن است که 94درصد اثربخشی به وسیله مهارت‌های حل مسئله و مهارت­های فرایند تدریس تبیین می‌شود. با توجه به اثربخشی تدریس معلمان ریاضی توصیه می‌شود به مشارکت والدین در فرایند تحصیل فرزندانشان برای کمک به ترغیب معلم برای ارائه فعالیت بیشتر، استقبال از تعامل دانش‌آموزان‌ با یکدیگر برای بررسی وارائه راه­حل سوالات مطرح شده در کلاس و اجرای مهارت‌های حل مسئله در تدریس‌ برای بهبود فرآیند یادگیری فراگیران توجه گردد.