درمان اختلال اضطراب تعمیم یافته با استفاده از روی‌آوردهای درمانگری دارویی و روان‌پویشی

Abstract

یک نمونة 36 نفری از بیماران مبتلا به اختلال اضطراب تعمیم‌یافته، با استفاده از مصاحبة بالینی براساس DSMI-IV-TR (2000)، انتخاب شدند. نیمی از آزمودنیها تحت روان‌درمانگری روان‌پویشی و نیم دیگر، به عنوان گروه مقایسه، به مدت سه ماه تحت دارودرمانگری قرار گرفتند. حضور و شدت نشانه‌های اضطراب آنها از طریق فهرست نشانه‌های اختلال اضطراب تعمیم‌یافته در DSM-IV-TR (2000) و ماده‌های سنجش اضطراب پرسشنامة MMPI-II (باچر و ویلیامز، 2000) قبل و بعد از درمانگری ارزیابی شدند. نتایج پژوهش بیانگر کاهش مشابه حضور نشانه‌های اضطراب در دو گروه بودند. اما شدت اضطراب، در گروه روان‌ـ ‌درمـانگری روان‌پویشی کاهش بیشتری را نشان داد. نتایج براسـاس تعارضهای ادیپی در نظریه روان‌پویشی تفسیر شد.