اثربخشی نمایش درمانگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی

Abstract

در این پژوهش اثربخشی نمایش درمانگری در کاهش احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در کودکان بررسی شد. پس از انتخاب تصادفی یک مدرسه از مدارس ابتدایی شهر تهران، پرسشنامه احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی (LSDQ؛ کاسیدی و اشر، 1992) در پایه چهارم و پنجم (104 دانش‌آموز) به اجرا در آمد. 8 نفر از کودکانی که بالاترین نمره‌ها را در LSDQ به دست آورده بودند، به عنوان نمونه اصلی پژوهش انتخاب شدند. آزمودنیها به مدت 6 هفته، در 12 جلسه دو ساعته نمایش درمانگری شرکت کردند. در پایان جلسه‌های چهارم، هشتم و دوازدهم، LSDQ اجرا شد. نتایج تحلیل اندازه‌گیریهای مکرر نشان دادند که نمره‌های احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در پایان مداخله به‌طور معناداری کاهش یافتند. یافته‌های این پژوهش می‌توانند کاربردهای بالینی در پیشگیری و درمان احساس تنهایی و نارضایتی اجتماعی در کودکان داشته باشند.<br /><br />