پنج عامل بزرگ شخصیت و بهزیستی روان‌شناختی: نقش واسطه‌ای حرمت خود

Abstract

هدف این پژوهش تعیین رابطه پنج رگه­ بزرگ شخصیت و بهزیستی روان­شناختی با توجّه به نقش واسطه­گری حرمت خود بود. 327دانشجوی کارشناسی (148 پسر، 179 دختر) دانشگاه شهید چمران اهواز به روش نمونه­برداری تصادفی خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شدند و مقیاس پنج عامل بزرگ شخصیت (گلدبرگ، 1999)، مقیاس حرمت خود (روزنبرگ، 1965) و مقیاس بهزیستی روان­شناختی (ریف، 1989) را تکمیل کردند. نتایج نشان داد که رگه‎های برون‎گردی، گشودگی به تجربه، توافق­جویی و وظیفه­شناسی اثر مستقیم مثبت و نوروزگرایی اثر مستقیم منفی بر بهزیستی روان­شناختی دارد. همچنین نتایج مدل­سازی معادلات ساختاری نشان داد پنج عامل بزرگ شخصیت به طور غیرمستقیم و از طریق حرمت خود به افزایش بهزیستی روان­شناختی منجر شده است. براین اساس می‎توان گفت که حرمت خود نقش واسطه­ای در رابطه­ بین پنج عامل بزرگ شخصیت با بهزیستی روان­شناختی دارد. این یافته­ها بر اهمیت رگه‎های بزرگ شخصیت در ارتقای نقش حرمت خود در افزایش بهزیستی روان­شناختی دانشجویان تأکید می­کند