نقش تجربه‌های دینی در پیش‌بینی حل ‌مسئله اجتماعی

Abstract

هدف پژوهش حاضر شناخت نقش تجربه‌های دینی در پیش‌بینی حل‌ مسئله اجتماعی ‌بود. بدین منظور تعداد 416 نفر دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه شیراز که باروش نمونه‌برداری خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند و پرسشنامه بنیادگرایی مذهبی (آلتمیر و هانسبرگر، 2004)، مقیاس پرسشگری (بتسون و شوئنراد، 1991) و سیاهة حل‌ مسئله اجتماعی (دزوریلا، نزوومیدو‌ـ‌الیویرز، 2002) را تکمیل کردند. داده‌هابا استفاده از روش آماری تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه‌گام ‌به‌گام مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان دادند بعد خودانتقادگری (از ابعاد جهت‌گیری پرسشگری) جهت‌گیری مثبت به مسئله را به صورت مثبت و معنادار پیش‌بینی می‌کند. همچنین ابعاد خودانتقادگری و پیچیدگی به صورت مثبت و معنادار حل‌ مسئله منطقی را پیش‌بینی می‌کنند. علاوه بر این، بنیادگرایی‌ به صورت مثبت و معنادار و تساهل‌گرایی به صورت منفی و معنادار، جهت‌گیری منفی به مسئله را پیش‌بینی می‌کنند. نتایج تحلیل رگرسیون مشخص کرد بعد تساهل‏گرایی، بنیادگرایی و خودانتقادگری نقشی معنادار در پیش‌بینی حل ‌مسئله تکانشی‌ـ‌اجتنابی دارند. بنابراین، تجربه‌های دینی می‌توانند نقش مهمی در چگونگی حل‌ مسئله اجتماعی ایفا نمایند.