بررسی مرور زمان در بیمه‌های بازرگانی

Abstract

نقش بیمه‌های بازرگانی در پوشش خسارت‌هایی که در اثر خطرهای گوناگون به جوامع بشری وارد می‌شود، غیرقابل انکار است. از زمانی که انسان با خطر روبرو شده، دائم به دنبال راه‌حلی بوده که از وقوع خطرها پیشگیری کند یا اینکه راهی پیدا کند که خسارت‌های ناشی از آن جبران شود. یکی از راه‌های جبران خسارت، بیمه ‌کردن اموال و مسئولیت‌های حقوقی و حرفه‌ای است. قرن‌هاست که بیمه مورد توجه جوامع متمدن قرار گرفته و هر روز بیشتر از روز قبل انسان‌ها با شناختی که نسبت به آن پیدا می‌کنند، به سوی آن گرایش پیدا می‌کنند. استفاده از بیمه به‌عنوان راهی برای جبران خسارت، تابع شرایط خاصی است بدین معنا که هر استفاده‌کننده‌ای تا زمان معینی می‌تواند ادعای خسارت نماید و به‌همین‌منظور در مادة 36 قانون بیمه بحث مرور زمان پیش‌بینی شده است و بعد از گذشت مدت پیش‌بینی‌شده، دعاوی بیمه‌ای مشمول مرور زمان خواهد شد. ازآنجایی‌که در کشور ما قوانین باید براساس احکام شرعی باشد در سال 1363 شورای نگهبان مرور زمان در قانون آیین دادرسی مدنی را مسقط حق نمی‌داند. لذا این بحث مطرح می‌شود که آیا مرور زمان در قانون بیمه (بیمه‌های بازرگانی) منسوخ شده یا اینکه به قوت خود پا برجاست. در این تحقیق در مورد مرور زمان و انواع آن و تفاوت آن با مهلت‌های قانونی صحبت می‌شود. در پایان به‌عنوان نتیجه‌گیری خواهیم گفت که مرور زمان در قانون بیمه به قوت خود باقی مانده است و مرور زمان به دو دستة قانونی و قراردادی تقسیم می‌شود