ارزیابی پتانسیل واکنش زایی سنگدانه های مختلف بر پایه مطالعات پتروگرافی و مقایسه آن با آزمون های شیمیایی

Abstract

چکیده:<br /> دوام بتن متأثر از عوامل مختلفی مانند اجزا تشکیل‌دهنده آن، عمل‌آوری، محیط قرارگیری و مدت سرویس‌دهی می‌باشد. واکنش زایی قلیایی ایجادشده درون بتن و فشار انبساطی و ترک‌دار شدن ناشی از واکنش مخرب تشکیل ژل سیلیسی-قلیایی می‌تواند به کوتاه‌تر شدن عمر بتن منجر شود. واکنش زایی قلیایی یک واکنش تدریجی می‌باشد که می‌تواند بین محلول منفذی قلیایی بتن و انواع مختلفی از سنگ‌دانه‌ها روی دهد. شناخت رفتار سنگ‌دانه به‌عنوان اصلی‌ترین تشکیل‌دهنده بتن در شناخت مکانیسم واکنش زایی قلیایی، کاهش پتانسیل واکنش زایی و حتی جلوگیری از آن ضروری می‌باشد. همه سنگ‌دانه‌ها در برابر واکنش‌زایی‌ قلیایی آسیب‌پذیر نمی‌باشند بنابراین شناسایی سنگ‌دانه‌های آسیب‌پذیر و انتخاب سنگ‌دانه‌های با واکنش زایی کمتر در ساخت بتن می‌تواند درنهایت منجر به کم شدن و جلوگیری از خسارت های ناشی از واکنش زایی قلیایی شود. هدف این تحقیق ارزیابی آسیب‌پذیری چهار سنگ‌دانه مورداستفاده در بتن شامل: گرانیت ، ریوداسیت، آهک و دولومیت می‌باشد. این مطالعه تحت شرایط تسریع شده بر اساس استاندارد ASTM C1260 و شرایط دمای اتاق انجام شد. آنالیز نمونه‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی همراه با پراش کننده انرژی (SEM/EDX)، میکروسکوپ نوری، آنالیزهای XRD و XRF انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که سنگ‌دانه‌های ریوداسیتی و آهکی دارای پتانسیل واکنش زایی می‌باشند درحالی‌که سنگ‌دانه‌های دولومیتی و گرانیتی موردمطالعه فاقد واکنش زایی بوده‌اند.