ارزیابی تناسب اراضی برای آبیاری قطرهای و بارانی با استفاده از سیستم استنتاج فازی

Abstract

<strong>در این تحقیق از قابلیت‌ سیستم استنتاج فازی برای ارزیابی پارامتریک تناسب اراضی، در روش‌های آبیاری قطره‌ای و بارانی در شبکه آبیاری دشت فتحعلی مغان به مساحت 5175 هکتار واقع در استان اردبیل استفاده شد. براین اساس، مناطق"کاملاً مناسب" برای آبیاری بارانی و قطره‌ای به‌ترتیب برابر 06/385 هکتار (4/7</strong><strong>درصد) و 35/2941 هکتار (87/56 درصد) به‌دست آمد و برای مناطق “ نسبتاً مناسب" به‌ترتیب مساحتی حدود 1/286 هکتار(5/5 درصد) و 43/246 هکتار(7/4</strong><strong>درصد) محاسبه گردید. همچنین مساحتی حدود 08/ 2810هکتار (3/54 درصد) و 1/797 هکتار (4/15 درصد) به ترتیب برای آبیاری بارانی و قطره‌ای برای تناسب “ تاحدودی مناسب" به‌دست آمد و مساحت 88/1322هکتار (5/25 درصد) و 58/737 هکتار (2/14 درصد) به مناطق با تناسب “ نامناسب در شرایط فعلی" تعلق گرفت. برای تناسب “ نامناسب دائمی" مساحت‌ها به‌ترتیب برابر 91/370 هکتار (1/7</strong><strong>درصد) و 54/458 هکتار (86/8 درصد) محاسبه گردید. نتایج نشان‌ داد که تفاوت عمده‌ای بین دو روش از لحاظ اراضی “کاملاً مناسب" وجود دارد به‌طوری‌که مساحت اراضی “کاملاً مناسب" به روش قطره‌ای تقریبا 5/7 برابر مساحت این اراضی در روش بارانی می‌باشد. همچنین اراضی “تا حدودی مناسب"، در ارزیابی به روش بارانی بیشترین مناطق را به خود اختصاص داد و مساحت این نواحی در روش بارانی 5/3 برابر بیش‌تر از روش قطره‌ای گردید</strong><strong>.</strong> <strong>نتایج نشان ‌داد، در نظر گرفتن تغییرات تدریجی پارامترهای خاک در ارزیابی به روش فازی، باعث دقت بیشتر این روش نسبت به روش پارامتریک غیر فازی می‌گردد. </strong>