اولویت بندی کشت محصولات عمده زراعی دشت قزوین با توجه به هزینه های انرژی و آب

Abstract

<strong>محدودیت</strong><strong>منابع</strong><strong>آب و انرژی،</strong><strong>عملکرد</strong><strong>پایین</strong><strong>بهره­برداری</strong><strong>از</strong><strong>شبکه­های</strong><strong>آبیاری،</strong><strong>افزایش</strong><strong>جمعیت</strong><strong>و</strong><strong>نیاز</strong><strong>روزافزون</strong><strong>به</strong><strong>این</strong><strong>من</strong><strong>ا</strong><strong>بع</strong><strong>حیاتی</strong><strong>،</strong><strong>لزوم</strong><strong>برنامه­ریزی</strong><strong>مناسب</strong><strong>به‌منظور</strong><strong>استفاده</strong><strong>بهینه</strong><strong>از</strong><strong>منابع</strong><strong>آب</strong><strong>را</strong><strong>نمایان</strong><strong>می‌سازد</strong><strong>.</strong><strong>الگوی کشت نقش اساسی در طراحی</strong><strong>شبکه­های آبیاری دارد.</strong><strong> مطالعه حاضر با هدف تعیین اولویت­بندی کشت محصولات عمده زراعی (گندم، ذرت، یونجه و جو) در آبیاری بارانی با توجه به هزینه­های انرژی و آب در دو حالت یارانه­ای و غیر یارانه‌ای با استفاده از مدل تاکسنومی عددی انجام شد. در این راستا از اطلاعات و داده­های تفصیلی سیستم‌های آبیاری بارانی و عملکرد محصولات تحت کشت این سیستم­ها در سال 1390 در دشت قزوین استفاده شد. طبق نتایج به‌دست‌آمده، گندم و یونجه به ترتیب برای کشت‌های پاییزه و بهاره دارای بالاترین نسبت درآمد به هزینه بود. اما بر اساس نتایج مدل، گندم و ذرت در هر دو حالت یارانه­ای و غیر یارانه‌ای، به ترتیب برای کشت‌های پاییزه و بهاره در اولویت هستند. </strong>