اثر توأم تنش شوری و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی در شرایط مزرعهای

Abstract

تنش شوری و خشکی یکی از مشکلات تولید فراوردههای کشاورزی در بسیاری از نقاط دنیا و به ویژه مناطق خشک و نیمه<br />خشک است. لذا این تحقیق به منظور بررسی اثر توآمان تنش شوری و خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه فرنگی (رقم<br />جهت به کارگیری در برنامه ریزی مدیریت آبیاری در منطقه کرج اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب (Super Strain B<br />طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار شامل دو فاکتور شوری و آب آبیاری اعمال شد. چهار سطح شوری آب آبیاری شامل<br />،W دسی زیمنس بر متر و سه سطح آب آبیاری شامل آبیاری کامل ( 100 نیاز آبی) = 1 S4= و 12 S3=8 ،S2=4 ،S1=0/ (آب شرب) 7<br />بود که در یک خاک با بافت شنی لومی اعمال شدند. نتایج نشان داد که با افزایش شوری و تنش W3 = %50W و 1 W2 = %75W1<br />و حداقل آن W1S 3 کیلو گرم در متر مربع) مربوط به تیمار 1 / خشکی، مقدار عملکرد محصول کاهش یافت و حداکثر عملکرد ( 91<br />بود. شوری، کمآبیاری و اثر متقابل شوری و کمآبیاری بر وزن خشک اندام W3S 0/789 کیلو گرم در متر مربع) مربوط به تیمار 4 )<br />هوایی، طول ریشه و تبخیر و تعرق گوجه فرنگی در سطح یک درصد اثر معنیدار داشت اما بر تعداد میوه اثر معنیدار نداشت.<br />W3S بیشترین و تیمار 4 W1S همچنین اثر متقابل شوری و کمآبیاری بر ارتفاع گیاه و وزن خشک گیاه اثر معنیدار نداشت. تیمار 1<br />کمترین رشد رویشی را در طول فصل رشد داشتند.