ارزیابی شبکه ایستگاه‏های باران‏سنجی با استفاده از تئوری آنتروپی گسسته (مطالعه موردی: حوضه آبریز کارون بزرگ)

Abstract

<strong>کیفیت مناسب اطلاعات بارندگی ثبت شده در شبکه‎های باران‏سنجی در طراحی پایدار پروژه‎های آبی نقش مهمی ایفا می‏کند. از این نظر جهت ایجاد شبکه‏ای بهینه و کارآمد، شبکه‎های باران‏سنجیبایستی به‎صورت دوره‎ای با توجه به نیاز و طرح‎های توسعه منابع آب پیش روی، مورد ارزیابی قرار گیرند. در این پژوهش بر پایه تئوری آنتروپی، ارزش منطقه‏ای ایستگاه‏های باران‏سنجی حوضه آبریز کارون بزرگ واقع در استان خوزستان مورد بررسی قرار گرفته است. استفاده از تئوری آنتروپی گسسته، محدودیت نرمال بودن داده‎ها در تحقیقات قبلی را مرتفع می‏نماید. با در نظر گرفتن گروهی از شاخص‏های آنتروپی همانند آنتروپی مرزی، آنتروپی مشترک و</strong><strong>شاخص انتقال اطلاعات بین ایستگاه­ها، به تعیین ایستگاه‏های شاخص و مناطق ضعیف ازنظر تبادل اطلاعات در شبکه پایش حوضه آبریز پرداخته شده وپهنه بندی انجام شده است. تحلیل حساسیت نحوه کلاس‏‎بندی اطلاعات نشان داد که مقادیر شاخص‎های آنتروپی به تغییر فاصله کلاس‏بندی اطلاعات حساس، اما رتبه بندی ایستگاه‏ها حساسیت بسیار کمی را ازخود نشان داد. در نهایت، نتایج حاکی ازاین است که تئوری آنتروپی قابلیت خوبی برای کمی کردن ارزش منطقه‎ای ایستگاه‎های باران‏سنجیدر یک شبکه باران‏سنجی دارد و تراکم 31 ایستگاه‏ شبکه باران‏سنجی حوضه بهینه می‏باشد و می</strong><strong>‎</strong><strong>توان سایر ایستگاه</strong><strong>‎</strong><strong>های باران</strong><strong>‎</strong><strong>سنجی را از شبکه پایش حذف نمود.</strong>