اثر سطوح مختلف آبیاری قطره ای تیپ بر عملکرد و کیفیت گوجه فرنگی در شمال استان خوزستان

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی سطوح مختلف آبیاری قطره ای تیپ با تأمین 100 ، 70، 40 درصد نیاز آبی (T₁₀₀ ، T₇₀ و T₄₀) و همچنین آبیاری جویچه‌ای بر عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه فرنگی تابستانه در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تیمار و سه تکرار به مدت دو سال در اراضی مرکز تحقیقات کشاورزی صفی‌آباد اجرا شد. نتایج نشان داد حداکثر عملکرد 6/54 و 4/53 تن در هکتار به ترتیب مربوط به دو تیمار T₁₀₀ و T₇₀ بود و افزایش 25درصد نسبت به روش آبیاری جویچه‌ای را نشان داد. تیمار T₄₀ با کمترین عملکرد (9/42 تن در هکتار) در سطح یک درصد تفاوت معنی‌دار با تیمارهای T₇₀ و T₁₀₀ داشت. تیمار T₄₀ با بیشترین کارایی مصرف آب (4/11 کیلوگرم بر مترمکعب) اختلاف معنی‌دار با تیمار T₇₀ (6/10 کیلوگرم بر متر مکعب) نداشت. متوسط کارایی مصرف آب در تیمارهای آبیاری تیپ تقریبا 3/2 برابر آبیاری جویچه‌ای بود، از این رو روش آبیاری تیپ با تأمین 70 درصد نیاز آبی برای شرایط آب و هوایی خوزستان پیشنهاد می‌شود. اثر سطوح آبیاری بر خصوصیات کیفی میوه شامل اسیدیته، اسید اسکوربیک و اسید سیتریک یکسان بود، حال آنکه با اعمال کم‌آبیاری شدید (تیمارT₄₀) مقدار بریکس میوه افزایش یافت. اگر چه اختلاف معنی‌دار در شوری خاک در انتهای فصل رشد حاصل از اعمال سطوح مختلف آبیاری تیپ مشاهده نشد، مقدار آن در عمق‌های مختلف معنی‌دار بود، به طوری که میانگین شوری عمق 30-0 سانتی متر4/1 دسی زیمنس بر متر و نسبت به لایه 60-30 سانتی‌متر حدود 38 درصد بالاتر بود.